Dag 97 - In een lyrische stemming

Totaal aantal gelopen: 2483 km.
Nog te lopen naar Fisterra: 334 km.

Laat ik voorop stellen, ik ben niet aangeschoten en heb niet te lang in de zon gelopen. Ik ben gewoon in een euforische, lyrische stemming.
Het beeld wat ik zie is helaas niet op foto vast te leggen.
Ik bevind mij in Foncebadòn, een dorpje op 1450 meter hoogte. Enkele jaren geleden was dit dorp nog geheel verlaten, maar nu weer bewoond. Hoewel bewoond, zover ik kan zien, staan er een stuk of tien gebouwen en zijn dat allemaal Albergues. Het enige weggetje dat dit dorp kent is een stoffige steenslagweg en ik waan mij in een bijna verlaten cowboydorp.
Ik zit nu op een terras en kijk uit over de vallei van de regio Maragateria, heel veel groen van de bomen, met hier en daar wat gele vlekken van de korenvelden. Dit is niet het paradijs, maar het komt aardig in de buurt.
Ik heb er wel wat voor moeten doen om hier te komen. De laatste kilometers moest er flink worden geklommen, van zo'n 1150 meter vanaf Rabanal del Camino over rotsachtige paadjes naar Foncebadòn, maar daar eenmaal aangekomen krijg je waar voor je geld.

Ik verliet Astorga rond een uur of zeven en het kostte mij geen enkele moeite dit stadje te verlaten. Overal waren grote, gele pijlen aangebracht, zelfs op het wegdek en was ik snel buiten de stadsrand.
De hele weg liep ik over een grintweg en keek ik uit over een prachtige vallei. Dit keer geen gele korenvelden of bruine akkers, maar veel groene bomen.
En in een opperbeste stemming zette ik in Rabanal del Camino de beklimming in om in dit prachtige dorpje uit te komen.

Ik kwam haar op de camino al een aantal keren tegen. Een Engelse vrouw, zeer excentriek. Ik schat haar leeftijd op eind zestig, begin zeventig. Haar gezicht, armen en benen zitten onder de sproeten, ze heeft ondeugende pretogen, heeft knalroze haar, draagt dito kleding, lacht als een heks, wandelt volgens mij op sangria, groet iedereen die ze tegen komt uitbundig en haar ongecompliceerde blijheid werkt zeer aanstekelijk op haar omgeving, en zeker op mij. Een heerlijk mens om een tijdje mee op te lopen.

En ik ontmoet onderweg Jirzy uit Polen. Hij loopt een beetje onwennig en is zoekende. Het is vandaag zijn eerste wandeldag. Hij komt uit Warschau en heeft 'slechts' veertien dagen vakantie en wil heel graag naar Santiago de Compostella lopen. Hij is van Warschau naar Madrid gevlogen, vervolgens naar Leòn en met de bus naar Astorga.
Als hij hoort dat ik al drie maanden onderweg ben, stelt hij mij de een na de andere vraag op zoek naar zekerheden.
Maar als we de beklimming naar Foncabedòn inzetten moet hij het al snel tegen mij afleggen.

De camimo, iedere dag opnieuw ontmoet ik fantastische mensen.