Dag 91 - Gepaste trots
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
07 September 2018 | Spanje, Terradillos de Templarios
Totaal gelopen: 2338 km.
Nog te lopen naar Fisterra: 481 km.
Vanaf het moment dat ik in Spanje ben beleef ik regelmatig een feestmomentje. Dat gebeurt bij de inschrijving in een Albergue. Je moet dan je ID-kaart of paspoort laten zien, ze noteren dan je personalia en vragen vervolgens waar je vandaan komt. Dat is bij mij 'Ollanda'. En dan vragen ze waar je begonnen bent met lopen. Dan zeg ik opnieuw 'Ollanda'. Men reageert dan altijd alsof ik de vraag niet begrepen heb en zeggen dan: "Nee, waar bent u begonnen met lopen". "Ollanda" zeg ik dan weer.
Dan valt het kwartje en krijg ik de complimenten, lovende woorden en soms een handdruk. Maar de man die mij gisteren inschreef kwam naar mij toe en omhelsde mij innig en moet iets gezegd hebben als: 'dit is een ware pelgrim.'
Ik voelde mij enigszins gegeneerd, maar van binnen ook een beetje trots.
Omdat de Albergue Sancta Maria een religieuze achtergrond heeft werden er op die grondslag ook enkele activiteiten georganiseerd. Er was een samenzang op de binnenplaats, waar ik voor de gezelligheid bij heb gezeten en daarna was er een pelgrimsmis in de nabij gelegen kerk. Die heb ik overgeslagen. Als atheïst heb ik al voldoende missen bijgewoond en de enige pelgrimsmis waar ik nog bij wil zijn is in de kathedraal van Santiago de Compostella, en dan vooral om te zien hoe dat reusachtige wierrookvat door de ruimte wordt geslingerd.
Terwijl de anderen de kerk ingingen, ben ik naar de overkant gelopen om in een restaurant een 'menu del dia' te eten.
In de stad heb ik ook nog een wandelstok gekocht. Wilde die altijd al hebben, want die hoor je als pelgrim eigenlijk bij je te hebben, maar kon er nooit eentje vinden. Maar deze kwam ik in een winkeltje tegen voor een schappelijke prijs.
Ik kon die stok meteen 'inlopen', want meteen na Carrión de los Condes kwam ik vanmorgen op de 'Via Acquitana', een twaalf kilometer lange, kaarsrechte grintweg, met alleen uitgestrekte korenvelden om je heen. Dat ging zo door tot ik in het dorpje Calzadilla de la Cueza kwam, waar ik graag gebruik maakte van het terras om even uit te rusten.
Vervolgens ging de camino weer langs de autoweg N-120.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik niet in het mooiste gedeelte van de camino zit.
Via Lėdigos liep ik tegen ėėn uur het dorpje Terradillos de los Templarios binnen. Ondanks de fraaie naam en het feit dat dit dorp door de Orde van de Tempeliers is gesticht, valt hier werkelijk niets te beleven. Gelukkig overnacht ik in een Albergue waar je ook kunt eten en ontbijten, anders was ik denk ik doorgelopen.
En wat ook erg prettig is; ik slaap dit keer met vier personen in een ruimte en dat is een stuk beter dan de grote slaapzalen van de afgelopen dagen.
Nog te lopen naar Fisterra: 481 km.
Vanaf het moment dat ik in Spanje ben beleef ik regelmatig een feestmomentje. Dat gebeurt bij de inschrijving in een Albergue. Je moet dan je ID-kaart of paspoort laten zien, ze noteren dan je personalia en vragen vervolgens waar je vandaan komt. Dat is bij mij 'Ollanda'. En dan vragen ze waar je begonnen bent met lopen. Dan zeg ik opnieuw 'Ollanda'. Men reageert dan altijd alsof ik de vraag niet begrepen heb en zeggen dan: "Nee, waar bent u begonnen met lopen". "Ollanda" zeg ik dan weer.
Dan valt het kwartje en krijg ik de complimenten, lovende woorden en soms een handdruk. Maar de man die mij gisteren inschreef kwam naar mij toe en omhelsde mij innig en moet iets gezegd hebben als: 'dit is een ware pelgrim.'
Ik voelde mij enigszins gegeneerd, maar van binnen ook een beetje trots.
Omdat de Albergue Sancta Maria een religieuze achtergrond heeft werden er op die grondslag ook enkele activiteiten georganiseerd. Er was een samenzang op de binnenplaats, waar ik voor de gezelligheid bij heb gezeten en daarna was er een pelgrimsmis in de nabij gelegen kerk. Die heb ik overgeslagen. Als atheïst heb ik al voldoende missen bijgewoond en de enige pelgrimsmis waar ik nog bij wil zijn is in de kathedraal van Santiago de Compostella, en dan vooral om te zien hoe dat reusachtige wierrookvat door de ruimte wordt geslingerd.
Terwijl de anderen de kerk ingingen, ben ik naar de overkant gelopen om in een restaurant een 'menu del dia' te eten.
In de stad heb ik ook nog een wandelstok gekocht. Wilde die altijd al hebben, want die hoor je als pelgrim eigenlijk bij je te hebben, maar kon er nooit eentje vinden. Maar deze kwam ik in een winkeltje tegen voor een schappelijke prijs.
Ik kon die stok meteen 'inlopen', want meteen na Carrión de los Condes kwam ik vanmorgen op de 'Via Acquitana', een twaalf kilometer lange, kaarsrechte grintweg, met alleen uitgestrekte korenvelden om je heen. Dat ging zo door tot ik in het dorpje Calzadilla de la Cueza kwam, waar ik graag gebruik maakte van het terras om even uit te rusten.
Vervolgens ging de camino weer langs de autoweg N-120.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik niet in het mooiste gedeelte van de camino zit.
Via Lėdigos liep ik tegen ėėn uur het dorpje Terradillos de los Templarios binnen. Ondanks de fraaie naam en het feit dat dit dorp door de Orde van de Tempeliers is gesticht, valt hier werkelijk niets te beleven. Gelukkig overnacht ik in een Albergue waar je ook kunt eten en ontbijten, anders was ik denk ik doorgelopen.
En wat ook erg prettig is; ik slaap dit keer met vier personen in een ruimte en dat is een stuk beter dan de grote slaapzalen van de afgelopen dagen.
-
07 September 2018 - 17:10
Ma Kaptein:
Geliefde schoonzoon Aart-Jan.
Nog steeds volg ik met veel aandacht,genoegen en belangstelling iedere dag jouw belevenissen.
Een gepaste trots op je zelf is zeer terecht. Ik vind het ook heel mooi dat Karin naar jou toekomt.Jullie zijn,wat tegenwoordig genoemd wordt” echte kanjers”
Heel veel sterkte en plezier voor de verdere tocht en nog een aantal mooie dagen met Karin.
Ik hoop dan je dochters dan nog een aantal dagen gezelschap te houden.
Hartelijke groeten en nog een mooie tijd goede tijd gewenst! Ma.
-
07 September 2018 - 18:15
Jan Pietersen:
Dag Aart - Jan,
Je dagboek is inmiddels 319736 x gelezen. Besef je dat wel goed ?
Begrijpelijk vind ik het wel, want je weet zo goed en zo mooi beschrijvingen van het landschap te geven, dat het elke dag weer leuk is een nieuw verslag te lezen!
Bedankt voor al het moois, dat je met je lezers deelt.
Nog heel veel plezier en goede reis!
Een hartelijke groet van de man, die je op je eerste dsg in Eibergen ontmoette! -
07 September 2018 - 19:14
Harm:
Hallo Aart Jan
Ik ben ook een van de collega’s die je volgt op je reis. Heerlijk om te lezen hoe je dagen een bepaalde routine hebben, maar toch geen dag hetzelfde is.
Kalm an en rap een betje zou Herman Finkers zeggen. Ga zo door. Harm -
08 September 2018 - 06:14
Thom:
Lekker stokje hoor! -
09 September 2018 - 10:11
Eva:
Loopt zo’n stok wel fijn dan? Wel een goeie souvenir voor thuis !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
