Dag 29 - Spoorbaan naar Anglure

Totaal gelopen: 798 km. Uitgegeven: 980 euro

Na alle opwinding over mijn ontmoeting met Franse beren was ik helemaal vergeten te vermelden dat Thom jarig was. Heb hem via andere kanalen natuurlijk gefeliciteerd, maar wil het hier ook niet onvermeld laten.
En vandaag is mijn moeder jarig. Zij zou nu 93 jaar zijn geworden.

Bij de familie Crė voelde ik mij zeer ongemakkelijk. Zowel voor als tijdens het eten. En daar wordt in Frankrijk ruim de tijd voor genomen. Mevrouw Crė deed haar best om mij bij gesprekken te betrekken, maar haar echtgenoot had zichtbaar geen zin om tijd en energie in mij te stoppen en de dochter kon goed Engels, maar heeft mij geen moment aangekeken en vertikte het om ook maar iets te vertalen. Mevrouw Crė moet daar, zo interpreteer ik dat tenminste, iets van hebben gezegd, want ze sprak haar dochter met stemverheffing aan, terwijl ze met een schuin oog naar mij keek of ik toch iets begreep wat ze zei.
Waarop de dochter (ook met stemverheffing) iets gezegd zal hebben als: "Wat denk je nou, dat ik hier een beetje als tolk ga optreden..."
Ook vanmorgen hebben de gastheer en ik voornamelijk zwijgend gegeten en was ik blij dat ik kon vertrekken.

De etappe naar Bagneux begon hoopvol, hoewel het om half negen 's ochtends al aardig warm was.Bij Sezanne kwamen de wijngaarden terug en dat blijf ik een mooi gezicht vinden. In het dorp Vindey heb ik mijzelf vastgelegd met een put genaamd 'de Fles. Voor de Champagnekenner of -liefhebber, deze put markeert de grens tussen de Brie Champenoise en de Champagne Crayeuse.
Maar na het dorp Saudoy verdwenen de wijngaarden weer en liep ik ruim 20 km. langs een oude, verlaten spoorbaan over een grasweg. In de palle zon en geen beschutting naar Anglure. Omdat ik geen enkel dorp meer tegen zou komen, ben ik bij het eerste dorp dat vanaf die spoorbaan zichtbaar was, daar naar toe gelopen om mijn waterflessen bij te vullen. Ik trog het, want tussen de spoorbaan en het dorp stond een waterkraan bij een boomgaard en ik redelijk snel mijn weg weer vervolgen.
Na vier uur langs die spoorbaan te hebben gelopen, warm en zweterig, mocht ik die baan eindelijk verlaten. Het water wat ik nog over had was inmiddels zo warm geworden, dat als ik theezakjes bij mij had, ik thee had kunnen maken zonder water te koken. Maar kort daarna kwam ik in gehuchtje Soyer, met welgeteld vijf huizen, maar ook een waterkraan naast een crusifix. Ik denk dat de plaatselijke medelijden moet hebben gehad met al die pelgrims, die afgetobd, moe en bezweet, door hun dorp kwamen en hebben gedacht: laten wij daar nou naast ons kruis een tappunt realiseren. Ik was er in elk geval heel blij mee. Heb me daar heerlijk opgefrist en een paar flesen weggedronken.

Daarmee was de motor weer opgeladen en liep ik in snel tempo naar Anglure. Is Epernay de hoofdstad van de champagne (er liggen daar meer dan 200 miljoen flessen onder de grond te rijpen) dan is Anglure in deze streek de hoofdstad van graan. Van verre kon je de gigantische silo's al zien en reden tractoren met enorme laadbakken daar naar toe om hun lading te lossen.

Vanavond slaap ik bij de familie Benoit in Bagneux, die een boerenbedrijf hebben. Ik heb samen met de gastvrouw gegeten, want haar man was nog druk doende op het land. Maar het was gezellig en in een mengeling van Frans en Engels hebben we gezellig met elkaar gepraat.