Dag 28 - Honden en ander (on)gedierte
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
06 Juli 2018 | Frankrijk, Sézanne
Totaal gelopen: 771 km. Uitgegeven 955 euro
Ik begrijp dat de website problemen weer zijn opgelost. Met het leegmaken van de cache en verwijderen van de cookies zou het probleem verholpen kunnen worden.
Vanmorgen in het hotel waren in de ontbijtzaal enkele tafels gedekt, alleen bij eėn tafel stond een schaaltje met geroosterd stokbrood, een kannetje fruitsap en een bakje met jam. Misschien dat de eigenaar de illusie wilde wekken dat zijn hotel vol zat, maar ik heb geen andere gasten gezien. Ik bleef nog even wachten of er nog meer op tafel zou komen, maar de eigenaar maakte geen aanstalten, dus ik begreep dat ik het hier mee moest doen. Gelukkig kon er nog wel een kopje koffie af. Maar goed, als pelgrim moet je nemen wat op je pad komt.
Dat is wel het probleem in dit gedeelte van Frankrijk. Er zijn maar weinig slaapplekken voor pelgrims, je moet af en toe flink puzzelen waar je kan slapen met een acceptabele afstand en die ook niet duur zijn. Dat laatste valt niet mee, want hoewel de hotels pelgrimsprijzen hanteren blijft het prijzig.
Ik heb het ook nog niet gehad over de honden, die je onvermijdelijk tegen komt. Soms komen ze luid blaffend en grommend van een erf of huis op je afgestoven. Dan houd ik het spreekwoord maar in gedachte, dat blaffende honden niet bijten en dat is nog steeds uitgekomen. Maar als die beesten al grommend en snuffelend achter je aan zitten blijf ik stoīcijns doorlopen en haal opgelucht adem als ik uit hun terratorium ben, maar het hart klopt me dan in de keel.
Als ik het bos inloop haal ik eerst mijn DEET-spray uit de tas en spuit me helemaal in, anders heb ik de muggen, blinzingen en andere steekbeesten meteen op mij zitten.
En dan heb ik het nog niet eens over het wild dat je in het bos tegen komt, zoals de Franse beer. Die beesten zijn trouwens redelijk tam en het is mij gelukt er eentje op de foto vast te leggen.
De etappe van vandaag was niet zo spectaculair. Veel door het bos gelopen en soms afgewisseld door weide- en korenvelden. En om de paar kilometer kom je in zo'n typisch klein Frans dorpje. En als je er dan binnenloopt dan zit alles potdicht. Alle luiken gesloten, geen mens op straat, geen winkel te bekennen. Wel hebben ze allemaal, hoe klein ook, een gemeentehuis met een burgemeester en een standbeeld van de gevallenen in de wereldoorlogen.
Vlak voor Lachy was mijn waterfles bijna leeg en wat ik al vreesde kwam uit. Lachy was precies als ieder ander dorp waar ik doorkwam. Dan maar zoeken naar een waterkraan. Bij de Mairie zag ik een tuinslang liggen en een tuinslang zit meestsl aan een kraan vast. Ik ben de tuinslang gaan volgen, en ja hoor, bij de kerk achter een muurtje zat de slang aan een tappunt. Gauw de slang ontkoppeld, mijn dorst gelest, fles gevuld, slang weer gekoppeld en toen weer verder.
Je wordt wel inventief tijdens een voettocht.
En nu zit ik in Sezanne bij de familie Crė. De vrouw bood gelijk aan om een was te draaien en heb haar meteen mijn t-shirts, onderbroeken en sokken gegeven, want die kunnen wel een goede wasbeurt gebruiken.
Helaas lukt het niet om met ze te communiceren, want ze kunnen alleen Frans. Dat geeft mij de gelegenheid om tijd te besteden aan dit verslag.
Ik begrijp dat de website problemen weer zijn opgelost. Met het leegmaken van de cache en verwijderen van de cookies zou het probleem verholpen kunnen worden.
Vanmorgen in het hotel waren in de ontbijtzaal enkele tafels gedekt, alleen bij eėn tafel stond een schaaltje met geroosterd stokbrood, een kannetje fruitsap en een bakje met jam. Misschien dat de eigenaar de illusie wilde wekken dat zijn hotel vol zat, maar ik heb geen andere gasten gezien. Ik bleef nog even wachten of er nog meer op tafel zou komen, maar de eigenaar maakte geen aanstalten, dus ik begreep dat ik het hier mee moest doen. Gelukkig kon er nog wel een kopje koffie af. Maar goed, als pelgrim moet je nemen wat op je pad komt.
Dat is wel het probleem in dit gedeelte van Frankrijk. Er zijn maar weinig slaapplekken voor pelgrims, je moet af en toe flink puzzelen waar je kan slapen met een acceptabele afstand en die ook niet duur zijn. Dat laatste valt niet mee, want hoewel de hotels pelgrimsprijzen hanteren blijft het prijzig.
Ik heb het ook nog niet gehad over de honden, die je onvermijdelijk tegen komt. Soms komen ze luid blaffend en grommend van een erf of huis op je afgestoven. Dan houd ik het spreekwoord maar in gedachte, dat blaffende honden niet bijten en dat is nog steeds uitgekomen. Maar als die beesten al grommend en snuffelend achter je aan zitten blijf ik stoīcijns doorlopen en haal opgelucht adem als ik uit hun terratorium ben, maar het hart klopt me dan in de keel.
Als ik het bos inloop haal ik eerst mijn DEET-spray uit de tas en spuit me helemaal in, anders heb ik de muggen, blinzingen en andere steekbeesten meteen op mij zitten.
En dan heb ik het nog niet eens over het wild dat je in het bos tegen komt, zoals de Franse beer. Die beesten zijn trouwens redelijk tam en het is mij gelukt er eentje op de foto vast te leggen.
De etappe van vandaag was niet zo spectaculair. Veel door het bos gelopen en soms afgewisseld door weide- en korenvelden. En om de paar kilometer kom je in zo'n typisch klein Frans dorpje. En als je er dan binnenloopt dan zit alles potdicht. Alle luiken gesloten, geen mens op straat, geen winkel te bekennen. Wel hebben ze allemaal, hoe klein ook, een gemeentehuis met een burgemeester en een standbeeld van de gevallenen in de wereldoorlogen.
Vlak voor Lachy was mijn waterfles bijna leeg en wat ik al vreesde kwam uit. Lachy was precies als ieder ander dorp waar ik doorkwam. Dan maar zoeken naar een waterkraan. Bij de Mairie zag ik een tuinslang liggen en een tuinslang zit meestsl aan een kraan vast. Ik ben de tuinslang gaan volgen, en ja hoor, bij de kerk achter een muurtje zat de slang aan een tappunt. Gauw de slang ontkoppeld, mijn dorst gelest, fles gevuld, slang weer gekoppeld en toen weer verder.
Je wordt wel inventief tijdens een voettocht.
En nu zit ik in Sezanne bij de familie Crė. De vrouw bood gelijk aan om een was te draaien en heb haar meteen mijn t-shirts, onderbroeken en sokken gegeven, want die kunnen wel een goede wasbeurt gebruiken.
Helaas lukt het niet om met ze te communiceren, want ze kunnen alleen Frans. Dat geeft mij de gelegenheid om tijd te besteden aan dit verslag.
-
06 Juli 2018 - 17:02
Mieke:
Jeetje Aart-Jan, ik wist dat je avonturen ging beleven maar zo heftig..... en dan koelbloedig die beer op de foto zetten......RESPECT!!!! Ik kijk uit naar je volgende ontmoeting met het plaatselijke wild! Gelukkig op tijd weer water gevonden. Geniet van een rustige avond en weer succes voor morgen! Groeten vanuit een heel warm Rome. -
06 Juli 2018 - 17:48
Hilde:
Dag Aart Jan, weer een bijzonder verslag! Akelig die honden! Maar gelukkig was de beer tam :-) -
07 Juli 2018 - 05:26
Gerald:
Zolang je nog maar geen beren op de weg gaat zien -
07 Juli 2018 - 07:05
Eva :
Je humor is nog intact -
08 Juli 2018 - 01:54
Thom:
Die beer.... Je had me heel even te pakken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
