Dag 102 - Een ouderwetse barbier
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
18 September 2018 | Spanje, Barbadelo
Nog te lopen naar Fisterra: 207 km.
Vanmorgen rond een uur of zeven vertrokken uit de Albergue. Het was zo fris buiten, dat ik voor het eerst spijt had dat ik geen lange broek aan had. Maar gelukkig wandel ik mij snel warm en een half uur later breekt de zon door en stijgt de temperatuur.
Het was vandaag prachtig wandelen. Galicië is werkelijk een schitterende streek om in te lopen. Het groene berglandschap is zeer imponerend. En verrassend genoeg liep ik vanmorgen grotendeels door het bos, met oeroude bemoste bomen en rotsachtige bergwanden. Heerlijk om door heen te lopen.
Wat mij ook opviel is dat ik weer vee zag. Vanaf het moment dat ik in Spanje ben had ik geen vee of een boerderij gezien. Maar Galicië is een agrarische streek met vele kleine boerendorpjes. In die dorpen zie je de kippen overal rondscharrelen en regelmatig komt je een kudde koeien tegemoet, die door de boer naar een weiland worden gedreven. De dorpsstraatjes liggen vol met koeienstront en moet je goed uitkijken waar je loopt.
Maar het doet allemaal heel pittorisk aan.
In Galicië is het ook niet meer mogelijk om van de camino af te lopen. Dat was al niet mogelijk, maar nu helemaal niet meer. Om de paar honderd meter staat er langs de route een betonnen paal met het logo en een gele pijl voor de richting, maar ook tot drie cijfers achter de komma, hoeveel kilometer het nog naar Santiago de Compostella is.
Op weg naar Sarria kom ik George en Emma weer tegen. Vader en dochter. Hij woont in Cornwell en zij in Londen. Typische Engelsen en ontzettend aardig. We zijn niet 'close' hebben een aantal keren dezelfde kamer gedeeld in een Albergue en komen elkaar iedere dag een paar tegen en maken dan een praatje.
Maar zij hebben nu besloten om in Sarria te overnachten en ik loop door naar Barbadelo. En omdat ik morgen een etappe heb van dertig kilometer is de kans groot dat we elkaar niet meer zullen zien. Dus maken we een foto en ga ik weer verder op mijn camino.
Zo gaat dat, maar toch zal ik ze missen morgen.
In Sarria rust ik even uit op een terrasje en als ik verder loop zie ik ineens aan een heel oud, bijna vervallen pand, een uithangbord met 'barbier'. En werkelijk, in het interieur dat zo uit een museum zou kunnen komen, staat een oudere man in een witte jas een man te scheren.
Zonder mij te bedenken loop ik naar binnen. Het lijkt me geweldig om eens 'ouderwets' geschoren te worden.
Ik ben snel aan de beurt. Ik mag in zo'n prachtige rode draaistoel met hoofdsteuntje plaatsnemen, krijg een smetteloos wit lakentje over mij heen en vervolgens gaat de barbier met scheermes en -kwast mijn baard scheren. Hij doet daar minstens drie kwartier over (de vorige kapper was in vijf minuten klaar) en deze arbeid kostte mij slechts drie euro.
Over het resultaat was ik wat minder tevreden, maar dat heb ik niet laten blijken. Ik vond het een geweldige ervaring.
Om zaterdag in Santiago de Compostella aan te kunnen komen besloot ik door te lopen naar Barbadelo. Het is een klein bergdorpje en de Albergue ligt op het hoogste punt. Dat kostte weer enige inspanning om daar te komen, maar nu ik dit verslag schrijf, kijk ik uit over de groene vallei van Galicië en dat maakt die inspanning meer dan waard.
-
19 September 2018 - 12:19
Hilde:
Ik had het resultaat van de barbier wel even willen zien!! :-) -
19 September 2018 - 17:43
Eva:
Wat een prachtige omgeving !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley