Dag 89 - Nieuwe gezichten

Totaal gelopen: 2293 km.
Nog te lopen naar Fisterra: 527 km.

De Albergue Municipal van Castrojeriz is vergelijkbaar met een kleine gymzaal, maar nu gevuld met stapelbedden. Ik heb gisteren inwendig ook nog erg gelachen. Eerst om twee oudere vrouwen, die giechelend als bakvissen, zich ongemerkt (maar dat lukte niet) in een nachtjapon wilden hijsen.
En tussen al die stapelbedden stond een tweepersoons bed bestemd voor een Duits echtpaar. Die mochten zich ėn public uitkleden en ten ruste leggen. De vrouw, zich bewust van de situatie, kreeg de slappe lach en ik met haar.

Het was nog donker toen ik rond kwart voor zeven de Albergue Municipal verliet. Het ontbijt was er weer bij ingeschoten. In de Albergue was geen ontbijt inbegrepen en de bakker (panedaria) zat nog dicht. Dan maar met een lege maag op weg. Gelukkig had ik nog een buffer van de 'menu del dia' van gisteren.
Meteen na Catrojeriz kwam ik in open veld en aan de lichtjes van hoofdlampen in de verte te zíen, moest er worden geklommen.
Het was een prachtige ochtend. Het maanschijnsel over de landweg, de hemel lichtte boven de bergen telkens op door bliksen en in de verte de lampjes die steeds hoger gingen.
En niet veel later mocht ik ook aan de bak. Een lange beklimming met een stijgingspercentage van 12% naar de top. Daar eenmaal aangekomen kwam ik op een plateau, het was inmiddels licht geworden, en zag opnieuw de indrukwekkende uitgestrekte vlakte van 'de Meseta' voor mij. Op het plateau stond een stevige wind, maar ik ben daar een tijdje blijven staan om dit indrukwekkende landschap in mij op te nemen.
Kort daarna mocht ik met een stijgingspercentage van 18% weer naar beneden en dat was een bijzonder moment, want terwijl ik afdaalde, viel de wind weg en in doodse stilte liep ik naar beneden, uitkijkend op die weidse vlakte onder mij.

Over een grintweg liep ik 13 km. verder naar Itero de la Vega. Omdat ik hongerig begon te worden heb ik in de plaatselijke Albergue een ontbijt bestelt. 'Bocidillos con jambon' , ofwell stokbrood met ham en met een glas sinasappelsapsap.
Het gaf mij weer genoeg energie om mijn weg te vervolgen.

In San Nicolas de Puente Ventora staat nog een pelgrimsherberg uit de 11e eeuw. Een schitterend gebouw. Een vrijwilliger nodigde mij uit voor een kleine rondleiding en dat voor een donativo (vrije gift) waar ik graag op ben in gegaan.
Datzelfde doe ik in de kerk van het plaatsje Boadilla del Camino. Als ik de kerk binnen wil lopen zit bij de ingang een stokoude man een kruiswoordpuzzel op te lossen. In het donativobakje zitten een paar muntstukken van 10 en 20 eurocent. Ik krijg gewoon medelijden met die man, die daar waarschijnlijk de hele dag zit, doe twee euro in het bakje en bezichtig vervolgens het kerkje. Als ik de kerk weer wil verlaten gebaart de man, dat ik bij hem moet komen en plaatst hij een prachtige stempel in mijn pelgrimspaspoort.

Na Boadilla del Camino verdwijnt het uitgestrekte landschap en loop ik langs een kanaal naar Fromista, waar ik wil overnachten.
De Albergue is nog niet open, maar er staan al redelijk wat, vooral oudere mensen, bij de deur te wachten. In het caminotraject zie je een kleine verandering. Veel pelgrims met wie ik de afgelopen tijd heb gewandeld zijn in Burgos gestopt en is daar een nieuwe groep begonnen met lopen. Aan die nieuwe gezichten moet ik wel wennen.