Dag 71 -Een geweldige dag

Totaal gelopen: 1882 km.

Tsja, waar begin je als je een gewelddadige dag hebt gehad. Gewoon bij het begin dan maar.
Om acht uur deed ik de torendeur in Orthez achter mij dicht. Het werd de opmaat voor een fantastische dag wandelen in een prachtig landschap.
De avond daarvoor had ik prima geslapen in het 'Hotel de Luna', hoewel ik de avonden in mijn eentje wel saai begin te vinden. Gelukkig gaat de tijd snel met het schrijven van mijn dagelijkse belevenissen.
Nadat ik via de brug 'Pont Vieux' met zijn historische toren, Orthez had verlaten, werd het meteen klimmen van 150 naar 300 meter. Dat zou de rest van de dag ook het patroon blijven. Klimmen en dalen. Maar na elke beklimming kreeg je prachtige vergezichten te zien en na zo'n tien kilometer te hebben gelopen kon ik in de verte, zij het nog nevelig, de contouren van het hooggebergte al zien. Ik moest wel even slikken, in de wetenschap dat ik daar over een dag of drie overheen moet.

Zoals ik gisteren al schreef doet dit landschap mij ook denken aan het gebied waar mijn broer zijn boerderij had. Dat roept associaties en herinneringen op. Zo zag ik vandaag een boer met een handgestuurd landbouwvoertuig op een helling aan het werk en ongewild moest ik denken aan de keer dat ik met zo'n voertuig een stuk grond moest bewerken in een steil naar beneden lopend weiland van mijn broer. In plaats van dat ding in de versnelling te zetten, zette ik dat voertuig in zijn vrij, met als gevolg dat dat ding in volle vaart naar beneden denderde en mij daarbij meesleurde. Gelukkig bleven voertuig en ik bij deze actie heel.

Een intensieve dag, maar ook een dag vol nostalgie en herinneringen. En misschien ook omdat de zon de hele dag heeft geschenen en de schitterende uitzichten, beschouw ik deze dag als de mooiste etappe van mijn reis tot nu toe.

Het was tegen half drie dat ik in Sauveterre-de-Bearn aankwam. Het dorp ligt aan de rivier Gave d' Oloron, maar om in het centrum te komen moest ik honderdtal stenen traptreden beklimmen, langs een oude toren, voordat ik op het kerkplein kwam.
Ik viel met de neus in de boter, want in Sauveterre-de-Bearn wrrd het 'fete de blonde' gevierd. Er was een vlooienmarkt, in grote tenten zat de bevolking aan lange tafels zich te goed te doen aan spijs en drank en op een groot plein werden allerlei 'Bearnse' volksspelen opgevoerd.
Terwijl ik nog bezig was om mijn overnachtingsadres via Google Maps op te zoeken, werd ik aangesproken door een vrouw die vroeg of ik Pėlerin Jan was. Het bleek mijn gastvrouw Isabelle Casamayon te zijn. Ze nam míj temidden van de feestende massa mee naar haar huis en wat schets mijn verbazing, blijkt dit de toren te zijn, waar ik kort daarvoor langs was gelopen.
Vanuit míjn kamer heb ik nu een geweldig uitzicht op de vallei en de Pyrėnėen in de verte.
Na het douchen ben ik het dorp in gegaan en de festiviteiten aanschouwd. En zittend op een muurtje op het plein keek ik naar demonstraties ganzen hoeden, paarden dressuur en wedstrijden boomzagen door twee Baskische teams en als ik mij omdraaide zag ik de rivier ver onder mij stromen in een prachtig landschap en terwijl ik dit alles op mij liet inwerken, kon ik alleen maar concluderen dan dat dit een geweldig mooie dag was.