Dag 33 - Het land van Othe

Totaal gelopen: 882 km. Uitgegeven: 1137 euro

Vanmorgen werd ik bij de ontbijttafel ontvangen door de gastheer monsieur Benoit. Een oude man, enigszins krom lopend, die vanuit zijn keuken telkens heen en weer liep om van alles op tafel te zetten. Een hele aardige man. Terwijl ik aan het eten was las hij mij het weerbericht voor, vond het veelbelangrijker dat de Thaise kinderen gered waren, dan dat Frankrijk in de finale stond, stond erop dat ik wat stokbrood mee zou nemen voor onderweg en kon ik niet eerder vertrekken voordat hij een aantal adressen had opgeschreven waar je goed kunt overnachten. Daar wordt je dan weer stil van.

Om vanuit Bouilly weer op de route te komen koos ik er nu voor om via Sommeval daar naar toe te lopen. Met mijn GPS-bestand is het heel gemakkelijk om daar heen te wandelen. Elk weggetje, zelfs de kleine landweggetjes zijn daarop zichtbaar, zie je meteen waar je bent en hoe je moet lopen.
Voor iedereen die nog van plan is om naar Santiago de Compostella te lopen is het een must om de GPS-tracks te downloaden en deze in te laden in een app. Ik gebruik zelf GPS-viewer en ben hier erg blij mee.

Het was vandaag heerlijk wandelen. Ik heb genoten. Het weer was opnieuw zeer aangenaam. Bewolkt met een lekkere temperatuur. Maar ook het landschap was bijzonder fraai. Een informatiebord vertelde mij dat ik mij op ecologisch terrein bevond, 'Het land van Othe' genaamd. Telkens kreeg je na het beklimmen van een helling een geweldig panorama te zien, gele koolzaadvelden, groene hellingen, boomgaarden en als je goed keek zag je daartussendoor een riviertje slingeren. Ook zonder muziek van Andrė Rieu een schitteren gezicht.
Ik ben een aantal keren op de helling in het gras gaan zitten om van dit uitzicht te genieten.

Vervolgens kwam ik in het bos terecht en heb voor een oude jagershut mijn stokbrood opgegeten. Ik zat daar nog maar net, toen ik iets in de verte een dier zag bewegen. Het bleek een rode vos te zijn, die bij een beekje stond te drinken. Toen hij mij hoorde schoot het dier meteen het bos in.

Rond vier uur was ik bij mijn slaapadres in Le Chaillots, een gehuchtje vlak voor Ervy-le-Chatel bij de familie Alexandre. Werd daar getrakteerd op een vijf-gangen menu. In tegenstelling tot de Nedelanders eten de Fransen pas rond zeven uur en nemen daar de tijd voor.
Wat dat betreft zit er veel verschil in de prijs- en kwaliteitverhouding tussen de overnachtingslocaties. Om een voorbeeld te noemen: In Savieres waar ik waar ik een bord warm eten kreeg en wat kaasjes met stokbrood en ik de badkamer en toilet moest delen met de gastvrouw betaal ik net zoveel als hier waar ik een 5-gangen menu krijg en een zolderetage met aparte badkamer en toilet voor mij alleen heb.