Dag 70 - De kortste etappe

Totaal gelopen: 1859 km.

Vanmorgen weer een goed getimed moment. Ik wilde rond half acht net de deur van de refuge uitstappen of het begon te stortregenen.
Ik had vandaag de kortste etappe van deze reis voor de boeg, zo'n 17 km. naar Orthez, dus ik besloot maar even te wachten. Een goede beslissing, want na een half uur hield het op met regenen. Het bleef daarna zwaar bewolkt en druilerig weer, maar echte regen heb ik niet meer gehad.

Wat heb ik heerlijk gewandeld vanmorgen. Meteen nadat ik Beyries had verlaten kwam ik in het Departement van de Pyrenėen terecht. Door de laaghangende bewolking zag je de nevelslierten door de boomtoppen gaan. Het glooiende, heuvelachtige terrein kreeg daardoor een mystiek, verstild geheel.
Een verademing na de wat Gronings aandoende akkervelden in het Departement Des Landes.
En mischien raakte ik ook wel door dit landschap geïmponeerd, omdat het erg veel lijkt op de streek, waar de boerderij van mijn broer staat. Alleen weet je door de stijl van de boerderijen en de zo kenmerkende stenen omheiningen, dat je nog in Frankrijk bent.
Vanaf het dorpje Sallespisse kon ik ook merken dat ik mij op grotere hoogte bevond. Van beide zijden van de weg kon ik naar beneden de vallei in kijken en kon ik zelfs in de verte Hagetmau zien liggen.

Het was twaalf uur dat ik Orthez binnen liep. Zo vroeg ben ik nog niet eerder bij mijn overnachtingsadres aangekomen. Dat vond de mevrouw van het Toeristenbureau, waar ik de sleutel van de refuge moest ophalen, ook. Om twee uur kon ik de sleutel krijgen en niet eerder.
De rugzak mocht ik bij haar achterlaten, zo vriendelijk was ze ook wel weer.
Dus maar het stadje verkennen. Orthez heeft naast het centrale plein met gemeentehuis, postkantoor en kerk naast elkaar, een viertal straten met winkels. Nadat ik deze straten doorlopen had telde ik een negental kapperszaken, zeven banken annex assurantiekantoren, zes horecagelegenheden, vier pharmaciezaken en drie beauty salons, maar geen bakker, supermarkt of slager te zien.
Omdat de kappers veruit in de meerderheid waren probeerde ik nog een poging En ja hoor, bij een budgetkapper kon ik meteen terecht. Met behulp van Google Translate kon ik duidelijk maken wat mijn bedoeling was. Mijn haren werden gewassen (na anderhalve maand ook wel weer nodig), het haar kortgeknipt en de baard met de tondeuse flink gekortwiekt en ik ben weer het heertje.
In een brasserie een plate-de-jour gegeten en uiteindelijk buiten het centrum zowaar een LIDL gevonden waar ik boodschappen heb gedaan voor avondeten en ontbijt.

Het was inmiddels twee uur geworden en kreeg ik de sleutel van de herberg. En vanavond slaap ik voor de verandering in een zeer oude torenkamer; die volgens een informatiebord, in de middeleeuwen (ca. 1300) al gebruikt werd als onderkomen voor pelgrims. Eerst door een hele oude poort, dan door de deur van de toren en via een wenteltrap kom ik bij de deur van de refuge. Ik vind het bijzonder dat ik hier nu ook mag slapen, ondanks dat deze herberg van binnen modern is ingericht en van allerlei faciliteiten voorzien.
En ook hier ben ik weer de enige pelgrim. Het lijkt er op dat op de lijn Nevers-Limoges, daar iedereen is gestopt en er nauwelijks pelgrims in Limoges zijn begonnen. Maar het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik alleen slaap. Morgen slaap ik in een chambre d' hotes en in Ostabat is alles zo goed als volgeboekt en kon ik met geluk daar nog een slaapplek in de Gite Izarrak krijgen.