Dag 34 - Naar Vezelay of niet

Totaal gelopen: 906 km. Uitgegeven: 1280 euro

We gaan langzaam maar zeker naar de 1000 km. Daarvan moet ik er wel bij zeggen dat dit alle kilometers zíjn die ik gelopen heb, dus ook van en naar mijn slaapadressen en de keren dat ik fout ben gelopen.
Zou ik die buiten beschouwing laten dan zou ik nu zo'n 860 km. aan etappes hebben gelopen.

Vanmorgen heerlijk ontbeten. In mijn eentje dit keer en dat vond ik ook wel prettig. Van nature ben ik al niet zo'n prater, zeker niet in de ochtend, en om een gesprek met mijn tafelgenoten in het Frans gaande te houden vind ik best vermoeiend.
Behalve het stokbrood en de jam stond er een heerlijke kaas op tafel. Dat hadden ze waarschijnlijk ter ere van mij gedaan, want gisteren bij het eten werd deze ook geserveerd en was ik daar lovend over. Een romige, zeer smaakvolle kaas. Het ziet er uit als Camanbert, maar de smaken zijn totaal verschillend. Deze kaas heet Val d' Armance en nergens te koop, behalve in het dorp Auxon, waar deze kaas wordt gemaakt. Dat wordt een eind rijden wil ik deze nog eens proeven.

Gisteren begon een oude blaar aan mijn grote teen weer op te spelen. Het was raadzaam om die weer wat extra aandacht te geven. Betadine deppen, gaasje er om heen en dan aftapen. Dat wordt de komende dagen het patroon. Maar het helpt, want vandaag niets meer gevoeld.

In Ervy-le-Chatel bij de Boulancherie wat broodjes gekocht voor de lunch. Ik moest er zowaar voor in de rij staan en toen ik aan dr beurt was stonden de mensen zelfs buiten te wachten. Het is misschien een momentopname, maar ik was vanmorgen getuige van typisch Franse gemoedelijkheid. De wachtenden buiten zaten met elkaar te kletsen en als er iemand aansloot, werden eerst bekenden gekust. Op het enige terrasje zaten mannen onder het genot van een kop koffie een partijtje te dammen, en een politieman had alle tijd voor een praatje met een bouwvakker. Heerlijk sfeertje zo op de vroege ochtend.

Ik was net het dorp uitgelopen of er stopte een Landrover en een nog jonge chauffeur vroeg of ik mee wilde rijden, want hij ging richting Vezelay. Dat aanbod klonk zeer aanlokkelijk, maar ik heb geen moment getwijfeld. Heb de chauffeur bedankt, maar dat ik toch echt lopend daar naar toe ga.

Tussen Ervy-le-Chatel en Flogny-la-Chapelle kwam ik in een bijna Nederlands aandoend landschap. Overwegend vlak, weilanden (zonder koeien) en mais, afgewisseld met korenvelden. En in Flogny-la-Chapelle kwam ik in een villawijkje, met trottoirs en identieke huizen naast elkaar, dat ik niet beter wist of ik was in Nederland.
Maar gelukkig werd ik meteen uit dit beeld gehaald, want in een winkelcentrum waar ik mijn waterfles had willen bijvullen, zaten alle winkels dicht, ook al was het half drie in de middag. Achter het winkelcentrum stond een deur open en daar ben ik naar toe gelopen. Er stond een vrouw in een keukentje, die mijn waterfles wel wilde bijvullen en ik kreeg ook nog een perzik mee voor onderweg.

Op weg naar mijn slaapadres in Roffey stak ik het kanaal van Bourgondië over. Daarmee verliet ik het Departement Aube in de Champagnestreek en zit ik nu in het Departement Yonne in Bourgondië.
Ik had met mijn slaapadres geluk. Er zijn in Roffey maar twee slaapplaatsen. De eerste was al vol en de mensen waar ik nu zit gaan volgende maand naar het zuiden van Frankrijk verhuizen en hebben hun woning inclusief de bed & breakfast te koop staan.