Dag 21 - De Via Campaniensis

Totaal gelopen: 589 km. Uitgegeven: 661 euro

Vanuit Rocroi heb je een paar mogelijkheden om naar Vėzelay te lopen. De snelste weg is de Via Campaniensis en ik heb hiervoor gekozen, omdat ik maar een beperkte tijd heb, er goede en betaalbare overnachtingsadressen zijn en de route uitstekend is gemarkeerd. En de trouwe lezers weten inmiddels dat ik erg gesteld ben op markeringen.
Moest je in België soms goed zoeken naar Compostellastickers, hier in Frankrijk is dat niet nodig. De route is op dezelfde manier gemarkeerd als de LW-routes in Nederland, maar dan in de kleuren geel-blauw. Verdwalen is nuet mogelijk, tenzij je met je gedachten zo ver weg bent dat je de markering over het hoofd ziet.
Ik zou nu geen wandelboekje, bril of GPS--viewer meer nodig hebben om in Vezelay te komen.

Misschien wel aardig om te vermelden waar ik onderweg van afhankelijk ben en het meest gebruik. Vanzelfsprekend haast is mijn smartphone voor mij onmisbaar. Als ik die onderweg verlies zou dat een behoorlijke ramp zijn. De apps die ik vooral gebruik zijn: GPS-Viewer, Google Maps, Buienradar, Google Translate, Whatsapp (voor contact met het thuisfront) en Gmail (voor het regelen van slaapplaatsen), en natuurlijk mijn website om elke dag een verslag daar op te zetten. Daarbij wil ik gelijk mijn excuses aanbieden voor de taal- of stijlfouten, want typen op een klein toetsenbord en dito scherm is niet makkelijk.
Verder gebruik ik uiteraard mijn wandelboeken en heb ik mijn bril nodig om goed te kunnen lezen.

De Via Campaniensus dus, daarmee verlaat ik de GR-routes met zijn avontuurlijke paden en liep ik vandaag vooral over kleine, maar geasfalteerde binnenweggetjes. Dat wil niet zeggen dat het minder interessant is. Ik heb wederom genoten vandaag. De wegen liepen door mooie, glooiende weidelandschappen, met daar tussen in van die kleine, typisch Franse (slaap)dorpjes. Af en toe flinke klimmetjes naar boven, maar dat leverde weer prachtige vergezichten op.
Het was een zonnige, warme dag vandaag, maar met een verkoelend briesje en ik dacht bij mijzelf, dat als deze ingrediënten aanhouden tot Vezelay, wordt elke dag een feestje.

Ik had vandaag een redelijk korte etappe en besloot het daarom ook rustig aan te doen. In Sėvigny-la-Fôret heb ik voor het eerst sinds ik onderweg ben, mijn e-reader gepakt en mijn wasje van gisteren verder laten drogen in de zon.
En in Chilly, waar ik mijn lunch heb gegeten, ben ik zowaar even in slaap gevallen. Maar wat wil je ook, als je naast zo'n kabbelend riviertje zit. Dat is een heel rustgevend geluid.
Kortom een relaxed dagje.

Waar ik mij in Frankrijk nu wel op moet instellen is, dat ik door een heel wat plaatsjes kom, maar dat daar geen winkel te vinde is. Brood en fruit voor onderweg moet ik dus bij mijn slaapadres meenemen en voor het bijvullen van de waterfles ben ik afhankelijk van de plaatselijke bevolking die, dat leert de ervaring inmiddels, dat met plezier voor je doen.

Rond half vier was ik al op mijn overnachtingsadres en net als in Rocroi werd ik hartelijk ontvangen door Marie-Jo Lanouy. Kreeg gelijk een Leffe Blonde (zeg ik geen nee tegen). Daarna liet ze mij de douche zien en deed vervolgens een deur open, waar een binnenzwembad lag en nodigde ze mij uit om na het douchen daarvan gebruik te maken.
Je wilt niet weten hoe heerlijk het is om na een warme dag daar even baantjes te zwemmen.
Het feest was nog niet op, want kort daarna werd ik uitgenodigd voor het avondeten. Ook hier een aantal gangen. Te beginnen met een spinazietaartje (het beste te drinken met rosė), dan de hoofdmaaltijd (beter met een côte-du-Rhone), vervolgens wat kaasjes (kan alleen met een Bordeaux) en tot slot ijs met verse vruchten na.
Er is weinig verbeelding voor nodig dat ik dit verslag nu met een zeer voldaan gevoel schrijf.