Dag 74 - Over de Pyreneen

Totaal gelopen: 1956 km.

Men had vanmorgen in de herberg geen haast. Ik zat als eerste aan het ontbijt en toen ik om zeven uur ook als eerste herberg Beilari verliet, zat nog niet de helft van de gasten aan tafel.
Ik wilde graag op tijd weg want volgens het pelgrimskantoor zou het een tocht van acht uur zijn naar Roncevalles.
Toen ik op straat stond had ik een stoet van pelgrims verwacht, maar de straat was nagenoeg leeg. Maar toen ik Saunt-Jean-Pied-de-Port uitliep zag je toch groepjes wandelaars dezelfde kant op gaan.

De eerste kilometers waren behoorlijk pittig. Het ging lange tijd steil omhoog en hoewel het nog maar een uur of negen was had ik het zweet helemaal los. Maar wat een geweldige vergezichten en hoe hoger, hoe mooier het wordt.
Dat vind ik ook zo mooi aan dit gebergte het blijft allemaal groen. Alleen op de hoogste toppen zie je een steenachtige massa.

Na de eerste zware beklimmingen te hebben gehad kwam ik op een asfaltweggetje, die vele kilometers omhoog ging, maar minder steil en dat liep eigenlijk best lekker en ongemerkt liep je zo vele meters naar boven.
Het was heerlijk zonnig weer met redelijk wat wind op de hoogte waar ik liep, maar dat vond ik perfecte weersomstandigheden om in te lopen.
In de bergen liepen veel paarden en manechschapen vrij rond en mocht je ook niet hinderen als ze het weggetje wilden oversteken. En in dat immense landschap loop je dan als nietige pelgrim tussen. Puur genieten.

Na al dat klimwerk kwam ik op 1300 meter hoogte op de Col de Bentarte om vervolgens met een kleine afdaling omhoog te lopen naar de Col de Lepoeder (1430 m.) en net daarvoor stond een grenssteen, die aangaf dat ik mij nu in Spanje bevind.
Vanaf de Col de Lepoerder ging het vervolgens in een denderende vaart naar beneden richting Roncevalles en was het ook voor de eerste keer dat ik bij deze steile afdalingen last van mijn knieeën kreeg.

Het was half twee dat ik Roncevalles in liep en ik hoefde maar achter een groepje wandelaars aan te komen om bij de Auberge aan te komen.
In plaats van de beoogde acht uur was ik na zes en een half uur al over.
Het lijkt er op dat alle pelgrims hier vandaag slapen, want we zjjn hier met velen. Zeker een honderdtal. Ik slaap op de tweede verdieping in een cabine met vier bedden, waar behalve ik nog twee vrouwen slapen. Barbara uit Duitsland en Ivette uit Frankrijk. De verdieping heeft wel iets weg van een treincoupé, een lange gang, met compartimenten en overal hoor je verschillende talen door elkaar heen praten.
Het heeft iets levendigs en ook gezellig, maar toch hoop ik dat deze massa zich verder op de camino gaat verspreiden.