Dag 59 - Kasteelheer van Chateau Puyferrat
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
06 Augustus 2018 | Frankrijk, Saint-Astier
Totaal gelopen: 1575 km.
De pelgrimsherberg in Pėrigueux bevond zich in een appartement in een drukke straat, ongeveer tien minuten lopen van het centrum. De hospitalieres hadden de gepensioneerde leeftijd allang bereikt. Ze waren aardig, maar niet scheutig in het verstrekken van eten en drinken. Een warme maaltijd werd niet bereid en het enige wat we aangeboden kregen was een kan koud water. Vandaar dat Michael en ik de stad zijn ingegaan om daar wat te eten en te drinken.
In Frankrijk gaan de restaurants pas om zeven uur open en net als in Limoges bevinden de terrasjes zich in de straten van het centrum en geeft dat een levendige drukte.
Ondanks de warme kamer goed geslapen vannacht en om zes uur zat ik aan het ontbijt. De gastheer ging netjes tegenover mij zitten, maar er viel een ongemakkelijke stlte, omdat we niet met elkaar konden converseren. Het ontbijt was ook weer erg sober. Vier stukjes stokbrood, een potje jam en een kop thee. En met enige tegenzin wilde de gastheer mij ook nog wel een bakje yoghurt geven. Het viel me al vaker op dat de Fransen weinig eten 's ochtends.
In die zin ben ik zo langzamerhand ook wel klaar met Frankrijk. Het stok brood komt me aardig de neus uit en ook het praten en luisteren in het Frans kost mij energie. Op dat gebied zal ik blij zijn dat ik in St.-Jean-Pied-de-Port ben.
Een half uur later vertrokken en in een half uur liep ik de stad uit. In een voorstadje trof ik een zeer oude man, die zich met een driepoot voortbewoog en moeizaam bukte om blaadjes van een boom op te rapen. Ik kreeg de neiging om de man te helpen, maar er lagen nog zoveel blaadjes op de grond dat dit me té veel tijd zou kosten.
De route naar Saint Astier bestond uit twee gedeelten. Het eerste gedeelte tot Gravelle ging voornamelijk door een prachtig bos, met flinke beklimmingen over rotsachtige paadjes, die dan weer uitkomen op een smal weggetje, die door kleine pittoriske dorpjes gaan om dan vervolgens weer het bos in te lopen.
Vanaf Gravelle open terrein met alleen maar vlakke wegen (oh heerlijk) langs een kanaal richting Saint Astier.
Het was 's ochtends nog heerlijk lopen in het bos, maar toen ik rond een uur in Saint Astier aankwam, was het inmiddels 33¤ geworden en had ik het gevoel onder een hele warme deken te lopen.
Ik was dan ook erg blij dat het nog maar twee kilometer lopen was naar Chateau de Puyferrat.
Ik dacht dat dit een klein dorpje was met een pelgrimsherberg. Maar na een flinke beklimming kwam ik daadwerkelijk bij een oud kasteel, waar pelgrims kunnen slapen. Een geweldige plek. Ik voelde me net een kasteelheer. Het hele kasteel was van mij. Ik liep door grote (eet)zalen, keukens en rookruimtes. Mijn slaapkamer bevond zich op de bovenste verdieping van een torengedeelte en ik heb een prachtig uitzicht op Saint Astier en het landschap van de Dordogne.
Ik ben benieuwd of mijn lieve vriendin Miranda dit ook via Google Maps kan vinden.
Snel in Saint Astier wat boodschappen gedaan, want ik moet zelf voor het avondeten en ontbijt zorgen en nu zit ik in mijn kasteeltuin te genieten van het uitzicht.
Maar zelfs in de schaduw ben ik nog aan het zweten. In het dorp zag ik rond half zes dat het inmiddels 40¤ is geworden.
Een historisch record in Frankrijk.
Overigens ben ik hier niet meer de enige gast. Morgen is hier ern bruiloftsfeest en de eerste gasten zijn reeds gearriveerd.
Dat is alleen maar gezellig en veel hinder zal ik niet van ze henben, want ze slapen in de andere torenvleugel, waar zich ook zo'n twintig slaapkamers bevinden.
De pelgrimsherberg in Pėrigueux bevond zich in een appartement in een drukke straat, ongeveer tien minuten lopen van het centrum. De hospitalieres hadden de gepensioneerde leeftijd allang bereikt. Ze waren aardig, maar niet scheutig in het verstrekken van eten en drinken. Een warme maaltijd werd niet bereid en het enige wat we aangeboden kregen was een kan koud water. Vandaar dat Michael en ik de stad zijn ingegaan om daar wat te eten en te drinken.
In Frankrijk gaan de restaurants pas om zeven uur open en net als in Limoges bevinden de terrasjes zich in de straten van het centrum en geeft dat een levendige drukte.
Ondanks de warme kamer goed geslapen vannacht en om zes uur zat ik aan het ontbijt. De gastheer ging netjes tegenover mij zitten, maar er viel een ongemakkelijke stlte, omdat we niet met elkaar konden converseren. Het ontbijt was ook weer erg sober. Vier stukjes stokbrood, een potje jam en een kop thee. En met enige tegenzin wilde de gastheer mij ook nog wel een bakje yoghurt geven. Het viel me al vaker op dat de Fransen weinig eten 's ochtends.
In die zin ben ik zo langzamerhand ook wel klaar met Frankrijk. Het stok brood komt me aardig de neus uit en ook het praten en luisteren in het Frans kost mij energie. Op dat gebied zal ik blij zijn dat ik in St.-Jean-Pied-de-Port ben.
Een half uur later vertrokken en in een half uur liep ik de stad uit. In een voorstadje trof ik een zeer oude man, die zich met een driepoot voortbewoog en moeizaam bukte om blaadjes van een boom op te rapen. Ik kreeg de neiging om de man te helpen, maar er lagen nog zoveel blaadjes op de grond dat dit me té veel tijd zou kosten.
De route naar Saint Astier bestond uit twee gedeelten. Het eerste gedeelte tot Gravelle ging voornamelijk door een prachtig bos, met flinke beklimmingen over rotsachtige paadjes, die dan weer uitkomen op een smal weggetje, die door kleine pittoriske dorpjes gaan om dan vervolgens weer het bos in te lopen.
Vanaf Gravelle open terrein met alleen maar vlakke wegen (oh heerlijk) langs een kanaal richting Saint Astier.
Het was 's ochtends nog heerlijk lopen in het bos, maar toen ik rond een uur in Saint Astier aankwam, was het inmiddels 33¤ geworden en had ik het gevoel onder een hele warme deken te lopen.
Ik was dan ook erg blij dat het nog maar twee kilometer lopen was naar Chateau de Puyferrat.
Ik dacht dat dit een klein dorpje was met een pelgrimsherberg. Maar na een flinke beklimming kwam ik daadwerkelijk bij een oud kasteel, waar pelgrims kunnen slapen. Een geweldige plek. Ik voelde me net een kasteelheer. Het hele kasteel was van mij. Ik liep door grote (eet)zalen, keukens en rookruimtes. Mijn slaapkamer bevond zich op de bovenste verdieping van een torengedeelte en ik heb een prachtig uitzicht op Saint Astier en het landschap van de Dordogne.
Ik ben benieuwd of mijn lieve vriendin Miranda dit ook via Google Maps kan vinden.
Snel in Saint Astier wat boodschappen gedaan, want ik moet zelf voor het avondeten en ontbijt zorgen en nu zit ik in mijn kasteeltuin te genieten van het uitzicht.
Maar zelfs in de schaduw ben ik nog aan het zweten. In het dorp zag ik rond half zes dat het inmiddels 40¤ is geworden.
Een historisch record in Frankrijk.
Overigens ben ik hier niet meer de enige gast. Morgen is hier ern bruiloftsfeest en de eerste gasten zijn reeds gearriveerd.
Dat is alleen maar gezellig en veel hinder zal ik niet van ze henben, want ze slapen in de andere torenvleugel, waar zich ook zo'n twintig slaapkamers bevinden.
-
07 Augustus 2018 - 08:42
Miranda:
Nou, dat ziet er wel een beetje raar uit :-)
Geen plaatje helaas. -
07 Augustus 2018 - 09:57
Maryse:
Wat leuk dat je in een oud kasteel hebt kunnen overnachten! Ik begrijp je volledig wat het ontbijt betreft. Frankrijk is een prachtig land om je vakantie in door te brengen, maar het ontbijt kan tegenvallen. Vandaar dat we nu een chambre d'hôtes bij Belgen of Nederlanders boeken, dan kan je nog eens een eitje of een lekkere croissant smullen. Onze laatste vakantie in Frankrijk was in de Charente Maritime, richting Bordeaux in Domaine La Fontaine bij een zeer vriendelijk Nederlands koppel.
Veel wandelplezier nog!
Maryse -
07 Augustus 2018 - 10:38
Eva:
Vaders ! Hoe lang moet je nog lopen naar Spanje ? Al 1575 km in de benen zitten. Ik krijg rondom mij heen ook vaak de vraag hoe het met jou gaat, leuk dat mensen zo geïnteresseerd zijn. En dan ook al 165219 views pap ! -
07 Augustus 2018 - 13:25
Wim Dwars:
Dag Aart Jan,
ik ben blij voor je dat het allemaal voorspoedig gaat. Afvallende teennagels en een enkele blaar horen natuurlijk standaard bij zo'n onderneming.
Ik sta er van te kijken dat je zo goed met de warmte overweg kunt. Iets waarop je je hier met het Nederlandse klimaat moeilijk kon voorbereiden. Hier is het op dit moment ook weer 34 gr. en ik zit dus maar weer binnen. Het begint hier al aardig op een Franse zomer met bijhorende verbrande weilanden te lijken.
De baard staat je goed. erg stoer, je begint steeds meer op mij te lijken. Koop een baardtrimmer en je ervaart alleen maar voordelen.
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan en blijf je volgen, succes.
Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
