Dag 10 - Hindernissen
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
18 Juni 2018 | België, Postel
Totaal gelopen: 282 km. Uitgegeven: 286 euro
Na het ontbijt werd ik vanmorgen vriendelijk uitgezwaaid door Els en Ans, de twee vrijwilligsters van de Pelgrimshoeve.
Mijn Nederlandse wandelgids heb ik inmiddels opgestuurd naar huis en ga nu verder met de Via Monastica, die mij door Belgie moet leiden.
Maar ik moest heel erg wennen aan de sumiere Belgische uitleg en dat leverde vooral in het begin veel moeilijkheden op.
Het kostte me al enige moeite om het beginpunt in Vessem te vinden, maar helemaal problematisch werd de weg naar Duizel.
Volgens de beschrijving hoefde ik alleen maar het riviertje De Kleine Beerze aan mijn rechterhand te houden. Dat ging even goed, maar nadat ik een weg overstak stuitte ik op een groot houten hek en voorzien van kettingsloten. Ook een pad was niet waarneembaar, maar ja, het riviertje ging wel rechtdoor en ook mijn GPS gaf aan dat ik rechtdoor moest.
Dan toch maar het hek overgeklauterd en langs het riviertje 'gebanjerd door hoog gras, riet, brandnetels en distels. Na een kilometer of twee op goed geluk langs de oever te hebben gelopen kwam er weer een hek waar ik over heen moest en toen gelukkig op een beter begaanbaar pad. Maar mijn benen waren inmiddels helemaal geschaafd en pijnlijk van de brandnetels.
Een paar kilometer verderop opnieuw een zeer smal paadje, overwoekerd door distels, doornstruiken en brandnetels en aan de andere kant prikkeldraad om een weiland. De aanwezige koeien vonden mij wel interessant en begonnen zeer opdringerig te worden. Ik kon geen kant op. Naast en voor mij woest struikgewas zodat ik onmogelijk kon rennen.
De enige manier om van ze af te komen was door mij in die beesten te verplaatsen, dus ik riep heel hard: BOEH BOEH. Dat vonden ze niet leuk en kon ik mijn weg moeizaam vervolgen.
En weer enkele kilometers verder kwam ik door het natuurgebied De Kempen waar in een grote plas een meeuwenkolonie zat met broedende meeuwen.
Het paadje kwam op een gegeven zeer dicht langs het water en vlogen boze mannetjes meeuwen vlak boven mijn hoofd dat ik uit voorzorg mijn wandelboekje maar boven mijn hoofd hield. Je kunt het tenslotte niet weten.
Rond drie uur passeerde ik de grens met België en was het nog ruim 3 km. lopen naar mijn overnachtingsadres.
Vlak daarvoor ontmoette ik de eerste Belg, die naar Santiago was gelopen. Paul heette hij. Hij was in 1996 daar naar gelopen en kon daar zeer leuk over vertellen. Een typische Belg, rustig, bedachtzaam en het leek wel of hij over elke zin had nagedacht. Als ik een reactie teruggaf dan keek hij even in de lucht om dan te zeggen: " Joa, dat is woar, dat is woar.
Leuke man.
Even tussen door beste mensen. Ik reageer niet op al jullie reacties, maar ik leea ze allemaal. Dat vind ik erg leuk en wardeer het zeer dat jullie zo betrokken zijn en ervaar het als een morele ondersteuning.
Tegen vier uur kwam ik aan bij de abdij van Postel en kreeg ik van broeder Berens een kamer (of beter gezegd cel) toegewezen. Voor het eerst moet ik in de slaapzak en maak ik gebruik van mijn eigen sneldrogende handdoek.
Ik ben dit keer niet de enige gast, wel de enige pelgrim. Ik vind het wel bijzonder om eens in een Norbertijnen abdij te zijn. Uit nieuwsgierigheid heb ik om zes uur de avondmis bijgewoond en daarna met alle gasten en gastenbroeders een broodmaaltijd gegeten. En vervolgens met z'n allen de corvee waarbij ik met de afwas heb meegeholpen.
Hoewel ik geen enkele aansluiting had met de leefwereld van de broeders en hun gasten vind ik het wel boeiend om even deelgenoot te zijn in de leefgemeenschap.
Na het ontbijt werd ik vanmorgen vriendelijk uitgezwaaid door Els en Ans, de twee vrijwilligsters van de Pelgrimshoeve.
Mijn Nederlandse wandelgids heb ik inmiddels opgestuurd naar huis en ga nu verder met de Via Monastica, die mij door Belgie moet leiden.
Maar ik moest heel erg wennen aan de sumiere Belgische uitleg en dat leverde vooral in het begin veel moeilijkheden op.
Het kostte me al enige moeite om het beginpunt in Vessem te vinden, maar helemaal problematisch werd de weg naar Duizel.
Volgens de beschrijving hoefde ik alleen maar het riviertje De Kleine Beerze aan mijn rechterhand te houden. Dat ging even goed, maar nadat ik een weg overstak stuitte ik op een groot houten hek en voorzien van kettingsloten. Ook een pad was niet waarneembaar, maar ja, het riviertje ging wel rechtdoor en ook mijn GPS gaf aan dat ik rechtdoor moest.
Dan toch maar het hek overgeklauterd en langs het riviertje 'gebanjerd door hoog gras, riet, brandnetels en distels. Na een kilometer of twee op goed geluk langs de oever te hebben gelopen kwam er weer een hek waar ik over heen moest en toen gelukkig op een beter begaanbaar pad. Maar mijn benen waren inmiddels helemaal geschaafd en pijnlijk van de brandnetels.
Een paar kilometer verderop opnieuw een zeer smal paadje, overwoekerd door distels, doornstruiken en brandnetels en aan de andere kant prikkeldraad om een weiland. De aanwezige koeien vonden mij wel interessant en begonnen zeer opdringerig te worden. Ik kon geen kant op. Naast en voor mij woest struikgewas zodat ik onmogelijk kon rennen.
De enige manier om van ze af te komen was door mij in die beesten te verplaatsen, dus ik riep heel hard: BOEH BOEH. Dat vonden ze niet leuk en kon ik mijn weg moeizaam vervolgen.
En weer enkele kilometers verder kwam ik door het natuurgebied De Kempen waar in een grote plas een meeuwenkolonie zat met broedende meeuwen.
Het paadje kwam op een gegeven zeer dicht langs het water en vlogen boze mannetjes meeuwen vlak boven mijn hoofd dat ik uit voorzorg mijn wandelboekje maar boven mijn hoofd hield. Je kunt het tenslotte niet weten.
Rond drie uur passeerde ik de grens met België en was het nog ruim 3 km. lopen naar mijn overnachtingsadres.
Vlak daarvoor ontmoette ik de eerste Belg, die naar Santiago was gelopen. Paul heette hij. Hij was in 1996 daar naar gelopen en kon daar zeer leuk over vertellen. Een typische Belg, rustig, bedachtzaam en het leek wel of hij over elke zin had nagedacht. Als ik een reactie teruggaf dan keek hij even in de lucht om dan te zeggen: " Joa, dat is woar, dat is woar.
Leuke man.
Even tussen door beste mensen. Ik reageer niet op al jullie reacties, maar ik leea ze allemaal. Dat vind ik erg leuk en wardeer het zeer dat jullie zo betrokken zijn en ervaar het als een morele ondersteuning.
Tegen vier uur kwam ik aan bij de abdij van Postel en kreeg ik van broeder Berens een kamer (of beter gezegd cel) toegewezen. Voor het eerst moet ik in de slaapzak en maak ik gebruik van mijn eigen sneldrogende handdoek.
Ik ben dit keer niet de enige gast, wel de enige pelgrim. Ik vind het wel bijzonder om eens in een Norbertijnen abdij te zijn. Uit nieuwsgierigheid heb ik om zes uur de avondmis bijgewoond en daarna met alle gasten en gastenbroeders een broodmaaltijd gegeten. En vervolgens met z'n allen de corvee waarbij ik met de afwas heb meegeholpen.
Hoewel ik geen enkele aansluiting had met de leefwereld van de broeders en hun gasten vind ik het wel boeiend om even deelgenoot te zijn in de leefgemeenschap.
-
18 Juni 2018 - 18:39
Anne:
ach pap, zie maar zo, als je weer terug bent kijk je hier vol met blijdschap naar terug. xxx -
18 Juni 2018 - 18:40
Erna:
Hoi AJ, erg leuk om al je verhalen te lezen. Vandaag een pad met hindernissen :-) -
18 Juni 2018 - 18:42
Eva:
Gossiepietje, hopelijk heb je het nu ook even gehad met de tegenvallers want dit klinkt wel heel deprimerend. Had er toch graag bij willen zijn op het moment dat jij met de koeien probeerde te communiceren! Blijkbaar zijn de Vlaamse dieren niet erg gesteld op Nederlanders. We moeten maar eens snel even bijpraten via de telefoon als dat een beetje lukt ! Hopelijk verloopt je reis door het verdere Belgie voorspoedig en zonder kleerscheuren :) -
18 Juni 2018 - 19:27
Mieke:
Jeetje Aart-Jan, wat een verhaal, vooral die koeien, hilarisch! Net als Eva was ik daar graag getuige van geweest! Hopelijk is de bewegwijzering morgen, en de rest van je reis, iets beter! -
19 Juni 2018 - 20:59
Thom:
Klinkt als de spannendste dag. Net een Romein op een mars ;) -
23 Juni 2018 - 17:19
Karin:
Wat een hilarische start in Belgie, tussen de koeien “boe” roepen en dan de bijzondere ervaring van de abdij. Dat heb je dan ook maar weer meegemaakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
