Dag 79 - Internationale contacten

Totaal gelopen: 2051 km.
Nog te lopen naar Fisterra: 770 km.
Vanmorgen was het weer vroeg. Om half zes waren de eerste wandelaars al bezig met het inpakken van hun rugzak. Ik ben bang dat ik de komende tijd vaker om deze tijd wakker wordt gemaakt.
Zelf besluit ik er tegen kwart over zes uit te gaan. Rugzak inpakken, ontbijten en dan op weg. Tenzij het niet anders kan ga ik pas weg als het licht wordt.
Maar dat wordt wel steeds later. Ik kan merken dat we verder in het seizoen komen. Het wordt 's morgens niet alleen later licht, maar ook killer. Ik heb nu iedere ochtend een sweater aan, maar na een uurtje gaat die weer uit.

Op de camino kom ik met steeds meer mensen in contact. Het zijn soms maar korte momenten, maar zeer aangenaam.
Vanmorgen liep ik samen met Ming, een meisje uit Beijing, maar studerende in Granada, hier in Spanje. Een spontane meid die zeer geīntereseerd was in mijn wandeling vanuit Nederland. In Uterga raak ik haar kwijt, want het gaat ineens flink omhoog en kan ze mijn tempo niet bijhouden.
Vlak voor Lorca zie ik midden tussen de olijfbomen een rustplaats voor pelgrims. Overal staan stoelen en banken en tafels tussen de bomen. Het ziet er zo gezellig uit dat ik hier even ben gaan zitten. Op een grote tafel staan blikjes met fris, koffie, fruit en koekjes. Je mocht nemen wat je wilde en dat alles voor een donativo.
Deze halteplaats is van Miquel, die met een kruiwagen telkens heen en weer aan het rijden was om de voorraad aan te vullen. Hij vertelde mij dat hij dit als project had opgezet om pelgrims een moment van verlichting te geven op hun camino. Maar hij vertelde ook dat het vorig jaar een gekkenhuis was. Hij zag mensen in de vroege ochtend al snelwandelend voorbij komen om op tijd bij het overnachtingsadres te komen, omdat de herbergen in mum van tijd vol zaten. Het viel hem op dat er nu veel minder pelgrims op weg waren.

Het was nog maar half een een toen ik in Estella aan kwam bij de gemeentelijke pelgrimsherberg. Toch stond er al een flinke groep buiten te wachten om ingeschreven
te worden. Toch hoefde ik mij geen zorgen te maken dat er geen slaapplek voor mij zou zijn, want in deze Auberge Pelegrino kunnen honderd mensen slapen.
Ik slaap vanavond in de cabine met een aantal Ierse mannen. Ik moest even wennen aan hun accent, maar daarna gezellig met elkaar zitten kletsen. Vervolgens met elkaar aan de overkant naar een restaurant gelopen om een pelgrimsmenu te eten.
Ik heb de wijze les van Olivier tot mij genomen en de mensen op de camino omarmd.