Dag 50 - Afdaling naar La Souterraine

Totaal gelopen: 1323 km. Uitgegeven: 1794 euro

Vanmorgen had ik de primeur om als eerste te vertrekken. Om half zes was ik mijn bed uit en na een ontbijtje trok ik om zes uur de deur achter mij dicht om weer op stap te gaan.
Het was zowaar wat fris zo vroeg in de ochtend en had ik heel even spijt dat ik geen sweater aan had.
Het weer was ook de verdere dag zwaar bewolkt, een flinke wind en aan het einde van de tocht zelfs een verfrissend regenbuitje. Ik vond het heerlijk na al die warme dagen hiervoor.

Het eerste gedeelte naar Crozant was geweldig wandelen. Vanaf Cargilesse is duidelijk merkbaar dat het landschap is veranderd. Het heeft iets weg van de Belgische Ardennen, maar met nog meer riviertjes die je naast óf onder je ziet stromen.
Het was naar Crozant flink klimmen over rotsachtige paadjes. Omdat ik even fout was gelopen werd ik ingehaald door Alex en Floor (niet Isabel dus). Ik keek wat weemoedig met hoeveel gemak en souplesse ze naar boven klommen en ik dacht toen bij mijzelf: 'Ja, ja, Aart-Jan, das war einmal'.
Het bospad kwam uit op een verharde weg met haarspeldbochten en al klimmend, terwijl ik de rivier onder mij zag bruisen, kwam ik in Crozant. Het stadje zelf stelde, behalve het oude kasteel, niet veel voor, maar de tocht er naar toe was bijzonder fraai en ėėn van de mooiste stukken die ik tot zover heb gelopen.

Op een bankje bij het water even uitgerust en niet veel later kwamen Olivier en Conny aangelopen. En vlot daarna Alex en Floor. Die waren Crozant in geweest. De groep was, op Anthoni na, weer compleet.
Met z'n allen verder gelopen naar Saint-German-Beauprė. Opnieuw op een weg met talrijke haarspeldbochten, maar nu steil naar beneden. In een cafe wat gedronken. Ik heb met verbazing rondgekeken. Er stonden maar vier tafels in het interieur met in het midden een houtkachel. Het lokaal was wat donker en ik kreeg het gevoel dat ik even terug was aan het begin van de 20e eeuw.

Vanaf Saint-Germain-Beauprė ben ik met Conny en Olivier verder gelopen naar ons slaapadres in La Souterraine. Een gite met meerdere kamers, dat is wel nodig met zoveel mensen.
Ik was zo moe van deze tocht dat ik op bed ben gaan liggen en meteen in slaap ben gevallen.
Toen ik wakker werd waren er nog twee oude bekenden bijgekomen. Vader en zoon die op de fiets naar Santiago gaan en met mij in de herberg van Ainay-le-Chateau hebben geslapen.
Het wachten is nu nog op Anthoni en dan is de groep hier weer compleet. Alleen hoeven we dit keer niet zelf voor het eten te zorgen, dat wordt nu door de gastvrouw verzorgd.