Dag 45 - Verlangen

Totaal gelopen: 1184 km. Uitgegeven: 1633 euro

Allereerst wil ik ook nog langs deze weg mijn goede vriendin Miranda feliciteren met haar verjaardag. Ik zal dit keer geen leeftijd noemen.

Ik ben nu anderhalve maand op weg, maar voor mijn gevoel lijkt het al eeuwen geleden dat ik afscheid nam van míjn gezin in Enschede. En al een paar dagen begint er een verlangen naar Karin en de kinderen. Ze even te zien, te spreken en te knuffelen en dan weer verder gaan.
Ik ben benieuwd of dit verlangen de komende tijd sterker wordt. De tijd zal het leren.

Vandaag ben ik in het Departement Cher, ook genoemd naar een rivier die in dit gebied stroomt. Gelukkig geen drukke wegen, maar stille landwegen. Tot Charenton-du-Cher liep ik op een plateau en kon prachtig wegkijken over de vallei. Het dorp een eind verderop omzoomd door bomen.
Het was weer zo'n moment dat ik mij intens gelukkig voel. Een mooi uitzicht en prachtig zomerweer. Alleen maar buiten zijn, voortbewegen en genieten van de dingen om je heen.
En dan zingen, uit volle borst, mijn favoriete liedje op deze camino: "always look on the bright side of life" uit de film Life of Brian van Monthy Python.

Vanaf Charenton-du-Cher tot Saint Amand Montrond liep ik langs het kanaal van Berry. Daar staan geen bankjes om uit te rusten, dus mijn rugzak tegen een boom gezet en een tijd heerlijk onderuit mijn lunch opgegeten.
Via Saint Amand Montrond kwam ik niet veel later aan in Bordais. Hier slaap ik vannacht in een pelgrimsherberg van dezelfde organisatie als waar ik gisteren sliep. Dan weet ik dat ik voor weinig geld een goed bed en een goede maaltijd krijg.
Niet veel later kwamen er twee Nederlandse vrouwen aangelopen. Ze hebben vakantie en omdat ze vorig jaar vanuit Vezelay tot hier waren gekomen, pakken ze nu de draad weer op. Ze zullen er wel een paar jaar over doen voordat ze in Santiago zijn, want ze lopen per dag niet meer dan 10 tot 15 km.
Vanavond voor het eten werden we door een dorpsbewoner uitgenodigd om de kerk te bekijken. We kregen van hem een rondleiding in de kerk. Een gedeelte was nog uit de 11e eeuw en het achterste gedeelte uit de 13e eeuw. We werden meegenomen met verhalen over de Tempeliers en de kruisvaart en de rol die deze kerk daarbij had gespeeld.
En als toetje nam Gerard, zo heet de man, ons mee naar zijn schuur en liet ons een enorme miniatuur spoorbaan zien. Hij zette een machinistenpet op en liet vol euforie diverse treintjes over die spoorbanen rijden. Geweldig om te zien.


Morgen probeer ik op tijd op pad te gaan want het zal de komende dagen erg warm worden met temperaturen rond de 35¤.