Dag 37 - In Vezelay
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
15 Juli 2018 | Frankrijk, Vézelay
Totaal gelopen: 981 km. Uitgegeven: 1420 euro
Ik ben in Vezelay. Een nieuw ijkpunt op weg naar Santiago de Compostella. De Via Campaniensis heb ik voltooid en morgen ga ik verder op de Via Lemovicensis naar St. Jean-Pied--de-Port
Zoals ik gisteren al schreef is Vezelay voor pelgrims een verzamel- of startpunt naar Santiago en toen ik via de toegangspoort omhoog klom naar de kathedraal was ik zelfs even aangedaan in het besef hoeveel pelgrims eeuwenlang diezelfde weg hebben beklommen als ik nu doe.
Na eerst flink te hebben uitgehijgd, het was een lange, intensieve klim, heb ik eerst de kathedraal bezocht en vervolgens de opvang voor pelgrims opgezocht. En hoe belangrijk en druk Vezelay ook kan zijn voor en met pelgrims, vandaag waren er geen pelgrims te zien, alleen toeristen.
Ik slaap in een oud gebouw in een torenkamer. Geweldig. Met een wenteltrap omhoog naar de tweede verdieping en kwam uiteindelijk op een slaapzaal, waar toch nog twee andere mannen waren, waaronder opnieuw de Belg uit Givet.
Nadat ik mij had gedoucht en geïnstalleerd ben ik met hem een biertje gaan drinken in het cafë hiernaast.
Opnieuw een bewijs dat er momenteel weinig pelgrims in dit deel van Frankrijk onderweg zijn.
Nu hier in Vezelay ben ik meer dan een maand onderweg en bijna 1000 km. in de benen. Tijd dus voor een moment van zelfreflectie, want Remco heeft natuurlijk gelijk. Mijn camino is begonnen op de Oude Markt in Enschede en begint niet in Spanje.
Allereerst dat ik zo ontzettend veel plezier aan het wandelen beleef. Ik heb geen behoefte aan rustpauze's, maar heb nog steeds die tomeloze drift om door te willen lopen. Telkens opnieuw willen weten en ontdekken wat er voor mij ligt. Dat er na een dsg wandelen moet worden gerust, eten en slapen hoort er bij. Maar 's morgens sta ik weer te popelen om verder te gaan. Ik ben nog lang niet uitgewandeld. Dat is fijn, want hoewel ik voor mijn gevoel al eeuwen weg ben besef ik net dat ik nog niet eens op de helft ben.
Ik ben onderweg niet veel bezig met diepe beschouwingen of innerlijke gemoedstoestanden. Soms, maar niet vaak. Ik heb mijn gezin en familie altijd bij mij als ik onderweg ben en dat vind ik fijn.
Ik ben vooral gericht op het moment. Kan genieten van het landschap, van vlinders die met mij meevliegen, van pittoriske Franse dorpjes of de spontane ontmoetingen met mensen.
Ik zit wel in een proces om zekerheden los te laten. Ik houd van zekerheid, vooral als het om primaire dingen gaan als eten en slapen. Dat wil ik geborgd hebben. Nu vanaf Vezelay zal die borging er niet altijd zijn, moet ik zekerheden los laten en dat vind ik best spannend.
Maar ondanks dat ben ik zeer gedreven om Santiago te bereiken en dat ook mijn weg dit mogelijk gaat maken.
Verder dingen die ik al van mijzelf weet maar waar ik in wordt bevestigd.
Ik kan zeer goed tegen de warmte en warm was het de afgelopen dagen. Gemiddeld 30¤. Maar dat deert mij niet.
En ik kan het onderweg goed met mijzelf vinden. Ik hoef geen gezelschap of wandelmaat bij me. Ik vind het heerlijk om in mijn eigen tempo en op mijn manier de dag te beleven.
Wel merk ik, dat ik ook een dagje ouder wordt. Kon ik jaren geleden met gemak alle toppen van de Tatragebergte bedwingen, nu moet ik bij lange, steile hellingen halverwege even stoppen om uit te blazen.
Ik heb er zestien dagen over gedaan om van Rocroi naar Vezelay te komen. Om St. Jean-Pied-de-Port te bereiken kost mij 36 wandeldagen.
Mijn camino is nog lang niet ten einde en ik vind het ontzettend leuk om jullie daar iedere dag deelgenoot van te maken.
Ik ben in Vezelay. Een nieuw ijkpunt op weg naar Santiago de Compostella. De Via Campaniensis heb ik voltooid en morgen ga ik verder op de Via Lemovicensis naar St. Jean-Pied--de-Port
Zoals ik gisteren al schreef is Vezelay voor pelgrims een verzamel- of startpunt naar Santiago en toen ik via de toegangspoort omhoog klom naar de kathedraal was ik zelfs even aangedaan in het besef hoeveel pelgrims eeuwenlang diezelfde weg hebben beklommen als ik nu doe.
Na eerst flink te hebben uitgehijgd, het was een lange, intensieve klim, heb ik eerst de kathedraal bezocht en vervolgens de opvang voor pelgrims opgezocht. En hoe belangrijk en druk Vezelay ook kan zijn voor en met pelgrims, vandaag waren er geen pelgrims te zien, alleen toeristen.
Ik slaap in een oud gebouw in een torenkamer. Geweldig. Met een wenteltrap omhoog naar de tweede verdieping en kwam uiteindelijk op een slaapzaal, waar toch nog twee andere mannen waren, waaronder opnieuw de Belg uit Givet.
Nadat ik mij had gedoucht en geïnstalleerd ben ik met hem een biertje gaan drinken in het cafë hiernaast.
Opnieuw een bewijs dat er momenteel weinig pelgrims in dit deel van Frankrijk onderweg zijn.
Nu hier in Vezelay ben ik meer dan een maand onderweg en bijna 1000 km. in de benen. Tijd dus voor een moment van zelfreflectie, want Remco heeft natuurlijk gelijk. Mijn camino is begonnen op de Oude Markt in Enschede en begint niet in Spanje.
Allereerst dat ik zo ontzettend veel plezier aan het wandelen beleef. Ik heb geen behoefte aan rustpauze's, maar heb nog steeds die tomeloze drift om door te willen lopen. Telkens opnieuw willen weten en ontdekken wat er voor mij ligt. Dat er na een dsg wandelen moet worden gerust, eten en slapen hoort er bij. Maar 's morgens sta ik weer te popelen om verder te gaan. Ik ben nog lang niet uitgewandeld. Dat is fijn, want hoewel ik voor mijn gevoel al eeuwen weg ben besef ik net dat ik nog niet eens op de helft ben.
Ik ben onderweg niet veel bezig met diepe beschouwingen of innerlijke gemoedstoestanden. Soms, maar niet vaak. Ik heb mijn gezin en familie altijd bij mij als ik onderweg ben en dat vind ik fijn.
Ik ben vooral gericht op het moment. Kan genieten van het landschap, van vlinders die met mij meevliegen, van pittoriske Franse dorpjes of de spontane ontmoetingen met mensen.
Ik zit wel in een proces om zekerheden los te laten. Ik houd van zekerheid, vooral als het om primaire dingen gaan als eten en slapen. Dat wil ik geborgd hebben. Nu vanaf Vezelay zal die borging er niet altijd zijn, moet ik zekerheden los laten en dat vind ik best spannend.
Maar ondanks dat ben ik zeer gedreven om Santiago te bereiken en dat ook mijn weg dit mogelijk gaat maken.
Verder dingen die ik al van mijzelf weet maar waar ik in wordt bevestigd.
Ik kan zeer goed tegen de warmte en warm was het de afgelopen dagen. Gemiddeld 30¤. Maar dat deert mij niet.
En ik kan het onderweg goed met mijzelf vinden. Ik hoef geen gezelschap of wandelmaat bij me. Ik vind het heerlijk om in mijn eigen tempo en op mijn manier de dag te beleven.
Wel merk ik, dat ik ook een dagje ouder wordt. Kon ik jaren geleden met gemak alle toppen van de Tatragebergte bedwingen, nu moet ik bij lange, steile hellingen halverwege even stoppen om uit te blazen.
Ik heb er zestien dagen over gedaan om van Rocroi naar Vezelay te komen. Om St. Jean-Pied-de-Port te bereiken kost mij 36 wandeldagen.
Mijn camino is nog lang niet ten einde en ik vind het ontzettend leuk om jullie daar iedere dag deelgenoot van te maken.
-
15 Juli 2018 - 18:28
Hilde:
Leuk dat je ook je moment van reflecteren op de afgelopen dagen met ons deelt. Ben benieuwd hoe het de komende tijd zal gaan met het zoeken van eten en een plek om te slapen. Het lijkt me wel een bijzondere ervaring om de beslommeringen van alle dag los te laten en alleen met je primaire levensbehoeften bezig te zijn. Wat maken we ons toch druk om van alles en nog wat.... Wat heb je meegekregen van het wereldkampioen worden van Frankrijk? Goed vervolg van je reis!
-
15 Juli 2018 - 19:48
Jan Pietersen:
Dag Aart Jan,
Ik volg je nog steeds met plezier en geniet van je opmerkingen “ ik heb mijn gezin en familie altijd bij me” Wat heerlijk is dat om dat te kunnen zeggen en ook fijn voor je gezin en je familie dat te mogen lezen.
Je geniet ook zo van de “ kleine” dingen, de zon, de vlinders, het landschap, de ontmoetingen. Prachtig toch. Dat geeft een dankbaar gevoel!
De Selvera’s zongen het vroeger al “ het zijn de kleine dingen, die het doen” .
Geniet verder van al het mooie , dat op je pad komt!
Een groet van de Eibergenaar, die je op je eerste dag ontmoette! -
15 Juli 2018 - 22:48
Ma Kaptein.:
Iedere avond voor het slapen gaan het vervolg verhaal lezen van mijn schoonzoon over zijn voettocht naar Santiago. Het verveelt niet,altijd weer benieuwd naar wat je weer ervaren en beleefd hebt. Ook voor de komende spannende en meer onzekere dagen veel goeds en succes gewenst!!! Ma.
-
16 Juli 2018 - 14:18
Richard De Vries:
Hallo Aert Jan,
Ik, lees elke dag jou reisverslag. Het lijkt wel of ik een roman aan het lezen ben. Nog heel veel wangdelgenot toegewenst. -
16 Juli 2018 - 16:12
Eva:
Jammer pap, weer geen pelgrims ! Wel grappig dat je steeds de zelfde mensen tegenkomt. Vanaf nu echt op de bonnefooi? En anders word het maar een nachtje buiten slapen, ook weer een nieuw avontuur. Fijn dat je goed om kan gaan met de warmte, hopelijk blijft het rond deze temperatuur. -
17 Juli 2018 - 17:11
Willy Bergsma:
Erg leuk te lezen wat en wie je mee maakt en hoe je blijft ontdekken in alle facetten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
