Dag 99 - Viva Brazilia

Totaal aantal gelopen: 2537 km.
Nog te lopen naar Fisterra: 280 km.

Vandaag had ik mijn dag niet.
Ik had slecht geslapen. Het was op de kamer erg warm, broeierig en werd daar waarschijnlijk telkens van wakker.
En ik was met wandelen niet vooruit te branden. Mijn benen voelden aan als lood en elke beklimming kostte mij veel energie. Ieder uur besloot ik even een rustpauze te nemen.
Of het kwam door de zware, intensieve afdaling van gisteren of het psychologische effect dat we nog maar zeven dagen te lopen hebben naar Santiago de Compostella weet ik niet, feit was dat het lopen mij zwaar viel.
Er was mij veel aan gelegen om op tijd in Villafranca del Bierzo aan te komen, mijn eindbestemming vandaag, zodat ik voldoende tijd had om goed uit te rusten.

De weg er naar toe was, in tegenstelling tot gisteren, niet zo spectaculair. Veel langs grote wegen en weinig natuur. Dat werd anders na Valtville de Arriba, een kleine zeven kilometer van Villafranca del Bierzo. Na een korte beklimming kwamen we weer in een bergachtig gebied, met dit keer geen groen van de bomen, maar van wijngaarden. In enkele van deze gaarden was men druk doende met het oogsten van de druiven.
Om een uur liep ik Villafranca del Bierzo binnen. Een bergdorp met kleine, steile straatjes en met een bijzondere structuur. Een centrum met winkels heb ik er bijvoorbeeld nog niet kunnen vinden. Wel de gemeentelijke Albergue en ik was erg blij dat het nog maar het begin van de middag was, zodat ik goed kon uitrusten.

Wie ik daar ook weer aantrof waren mijn Braziliaanse 'vrienden'. Ik had ze al een aantal dagen niet meer gezien en het leek erop dat ze mij ook hadden gemist. Ik kreeg een handdruk, zowaar een omhelzing en alsof het zo moest zijn, slapen we ook weer op dezelfde kamer.
Inmiddels weet ik nu ook hun namen: Gilberto, Armando en Marinho. In het begin waren ze wat stug en op zichzelf, maar nu waren ze zeer amicaal en werd ik door ze uitgenodigd voor het eten.
Als het kan koken ze iedere dag in de gemeenschappelijke keuken. Gilberto is de kok, Italiaan van afkomst, maar in Brazilié woonachtig. Hij schijnt fantastische pastagerechten te maken. Welnu, dat heb ik mogen proeven, want ik heb vanmiddag met hun heerlijk gegeten, onder het genot van een goed glas wijn (of beter gezegd glazen wijn).
En dan - een waar genot - begeef ik mij naar bed voor een korte siësta. Ik val als een blok in slaap en als ik wakker wordt constateer ik dat ik meer dan twee uur heb geslapen.
Ik had dit waarschijnlijk nodig.