Dag 61 - Naar de rivier de Dordogne
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
08 Augustus 2018 | Frankrijk, Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt
Totaal gelopen: 1632 km.
Vanmorgen om kwart over zes vertrokken uit de herberg. In tegenstelling tot het dorp was deze goed verzorgd. Een grote kamer, keuken met goede voorzieningen en drie slaapkamers met stapelbedden. Alleen blijft het raar om in je eentje in zo'n grote ruimte rond te dolen. Ik ben niet bang of zo, maar het geeft een licht "unheimisch" gevoel.
Het was zelfs wat aan de frisse kant, toen ik vertrok. Het was bewolkt en een lekker windje. Prima temperatuur om in te wandelen. Dit bleef zo tot een uur of elf. Toen brak de zon door en werd het snel warm. Ik had er op dat moment al zo'n twintig van de drieëndertig kilometer opzitten, maar toen ik rond twee uur in Port-Saint-Foy aankwam was het al weer 31¤.
In tegenstelling tot gisteren lekker gelopen. Ik liep voor het grootste gedeelte over geasfalteerde wegen die tussen de bossen doorliep. En hoewel er vandaag ook flink moest worden geklommen, kon ik het allemaal beter aan
Vlak voor Port-Saint-Foy moest ik een bergtop over. Ik overdrijf niet dat deze weg een stijgingspercentage had van tussen de 15 en 20%. Door kleine stapjes te nemen en in mijn handen denkbeeldige wandelstokken, kwam ik uiteindelijk boven. Maar toen werd ik ook beloond. Een prachtig panorama en ver benede de rivier de Dordogne, die door dit landschap kronkelde.
Ik slaap vanavond opnieuw in een gemeentlijke herberg en ook deze ging pas om vier uur open. Dat is wel een nadeel: Je gaat vroeg weg om de warmte voor te zijn en vervolgens moet je nat van het zweet wachten tot de deur open gaat.
Dit keer ben ik niet de enige gast. Bij de deur zat nog een pelgrim te wachten. Patrick, een Fransman uit La Rochelle. Hij kan alleen maar Frans, dus echt praten kunnen we niet. Hij loopt enkele dagen en gaat in Bazas weer naar huis.
Precies om vier uur (het blijven ambtenaren :-)) kwam er een mevrouw van de gemeente aanrijden en konden we naar binnen.
Nu we het over de gemeentelijke herbergen hebben is het misschien aardig om wat over mijn dagritme te vertellen, want de komende periode zal ik vaak in deze herbergen overnachten.
Na aankomst in het dorp of stad moet ik eerst op zoek naar de refuge. Dat valt niet altijd mee, zoals gisteren al bleek. Soms staat er een duidelijke vermelding op het gebouw en een aankondiging wanneer het open gaat. Soms ligt het wat verscholen achter andere gebouwen en soms kun je aan de buitenkant niet zien dat dit de herberg is.
En het kan voorkomen dat je eerst de sleutel van het gebouw moet ophalen bij het Bureau de Toerisme of in een cafė of een winkel.
Eenmaal binnen (of de plaats waar je de sleutel ophaalt) volgt de inschrijving. Meestal wordt ik als heer Jan genoteerd, afkomstig uit NL, en wordt het voor ze lastig als ze willen weten vanwaar ik ben vertrokken. Dan krijg ik het boek aangereikt en mag ik vermelden dat dit Enschede is. Dan een korte rondleiding (of niet). En dan vertrekt men.
De rugzak mag in veel gevallen niet mee naar de slaapkamer, ter voorkoming van bedwantsen. De spullen die ik nodig heb gaan in een plastic krat.
Dan eindelijk onder de douche en was ik mijn kleren. En als het lukt even op bed om uit te rusten van de wandeling.
Omdat je zelf moet koken en voor je ontbijt moet zorgen ga ik daarna het centrum in. Ik loop altijd een beetje rond op zoek naar eetgelegenheden of winkels. Restaurants zijn schaars, maar een klein supermarktje is vaak wel te vinden. Daar haal ik dan mijn boodschappen.
Terug in de herberg mijn avondeten bereiden en schrijf ik daarna mijn verslag. Dan is het meestal wel half tien geworden en kruip ik mijn bed in. Want ik merk dat ik mij overdag fitter voel na een goede nachtrust.
Vanmorgen om kwart over zes vertrokken uit de herberg. In tegenstelling tot het dorp was deze goed verzorgd. Een grote kamer, keuken met goede voorzieningen en drie slaapkamers met stapelbedden. Alleen blijft het raar om in je eentje in zo'n grote ruimte rond te dolen. Ik ben niet bang of zo, maar het geeft een licht "unheimisch" gevoel.
Het was zelfs wat aan de frisse kant, toen ik vertrok. Het was bewolkt en een lekker windje. Prima temperatuur om in te wandelen. Dit bleef zo tot een uur of elf. Toen brak de zon door en werd het snel warm. Ik had er op dat moment al zo'n twintig van de drieëndertig kilometer opzitten, maar toen ik rond twee uur in Port-Saint-Foy aankwam was het al weer 31¤.
In tegenstelling tot gisteren lekker gelopen. Ik liep voor het grootste gedeelte over geasfalteerde wegen die tussen de bossen doorliep. En hoewel er vandaag ook flink moest worden geklommen, kon ik het allemaal beter aan
Vlak voor Port-Saint-Foy moest ik een bergtop over. Ik overdrijf niet dat deze weg een stijgingspercentage had van tussen de 15 en 20%. Door kleine stapjes te nemen en in mijn handen denkbeeldige wandelstokken, kwam ik uiteindelijk boven. Maar toen werd ik ook beloond. Een prachtig panorama en ver benede de rivier de Dordogne, die door dit landschap kronkelde.
Ik slaap vanavond opnieuw in een gemeentlijke herberg en ook deze ging pas om vier uur open. Dat is wel een nadeel: Je gaat vroeg weg om de warmte voor te zijn en vervolgens moet je nat van het zweet wachten tot de deur open gaat.
Dit keer ben ik niet de enige gast. Bij de deur zat nog een pelgrim te wachten. Patrick, een Fransman uit La Rochelle. Hij kan alleen maar Frans, dus echt praten kunnen we niet. Hij loopt enkele dagen en gaat in Bazas weer naar huis.
Precies om vier uur (het blijven ambtenaren :-)) kwam er een mevrouw van de gemeente aanrijden en konden we naar binnen.
Nu we het over de gemeentelijke herbergen hebben is het misschien aardig om wat over mijn dagritme te vertellen, want de komende periode zal ik vaak in deze herbergen overnachten.
Na aankomst in het dorp of stad moet ik eerst op zoek naar de refuge. Dat valt niet altijd mee, zoals gisteren al bleek. Soms staat er een duidelijke vermelding op het gebouw en een aankondiging wanneer het open gaat. Soms ligt het wat verscholen achter andere gebouwen en soms kun je aan de buitenkant niet zien dat dit de herberg is.
En het kan voorkomen dat je eerst de sleutel van het gebouw moet ophalen bij het Bureau de Toerisme of in een cafė of een winkel.
Eenmaal binnen (of de plaats waar je de sleutel ophaalt) volgt de inschrijving. Meestal wordt ik als heer Jan genoteerd, afkomstig uit NL, en wordt het voor ze lastig als ze willen weten vanwaar ik ben vertrokken. Dan krijg ik het boek aangereikt en mag ik vermelden dat dit Enschede is. Dan een korte rondleiding (of niet). En dan vertrekt men.
De rugzak mag in veel gevallen niet mee naar de slaapkamer, ter voorkoming van bedwantsen. De spullen die ik nodig heb gaan in een plastic krat.
Dan eindelijk onder de douche en was ik mijn kleren. En als het lukt even op bed om uit te rusten van de wandeling.
Omdat je zelf moet koken en voor je ontbijt moet zorgen ga ik daarna het centrum in. Ik loop altijd een beetje rond op zoek naar eetgelegenheden of winkels. Restaurants zijn schaars, maar een klein supermarktje is vaak wel te vinden. Daar haal ik dan mijn boodschappen.
Terug in de herberg mijn avondeten bereiden en schrijf ik daarna mijn verslag. Dan is het meestal wel half tien geworden en kruip ik mijn bed in. Want ik merk dat ik mij overdag fitter voel na een goede nachtrust.
-
08 Augustus 2018 - 20:29
Monique:
Hoi Aart-Jan,
Een berichtje aan jouw daar in de buurt bij de Dordogne vanuit Apeldoorn. Wat ben je al ver en wat schrijf je mooi, heel beeldend. Kon me de beverrat zo voorstellen -
09 Augustus 2018 - 09:39
Hilde:
Zo, ik ben weer helemaal bij met lezen. Het blijft leuk om je zo te volgen. Ik vind het heel bijzonder dat je in die hitte meer dan 30 kilometer loopt en dan ook nog moet zoeken naar een winkel en/of restaurant. Waar haal je de energie vandaan? Heel veel respect!! -
09 Augustus 2018 - 10:14
Hans:
Hi Aart-Jan,
We kunnen elkaar bijna aanraken, wij zitten dichtbij Rocamadour en hebben gisteren ook een stukkie gewandelt. Maar wat is het heet! Alle respect dat je dit doet in deze omstandigheden. Vandaag 9 aug is het een stuk koeler en regen. Veel succes met je verdere tocht. -
09 Augustus 2018 - 15:27
Conny Alsemgeest:
Hoi Aart-Jan ,
Alles goed met je? Net je reisverslag vanaf Limoges gelezen. Poeh wat heb je het zwaar en warm gehad.
Prachtige wandelingen door de Dordogne , dat dan weer wel !!!!!
Super dat je nog steeds geen last hebt van je nieuwe wandelschoenen.
Haha ik kan mij voorstellen dat je het een beetje gehad hebt met Frankrijk en de Fransen.
Blijf vooral je diabolo mint iedere dag drinken dan weet je dat er Fransen en Fransen zijn.
ik ben alweer bijna een week aan het werk en moet wel weer even wennen aan het gewone leven.
Buon Camino
Lieve groet Conny -
09 Augustus 2018 - 15:25
Conny Alsemgeest:
Hoi Aart-Jan ,
Alles goed met je? Net je reisverslag vanaf Limoges gelezen. Poeh wat heb je het zwaar en warm gehad.
Prachtige wandelingen door de Dordogne , dat dan weer wel !!!!!
Super dat je nog steeds geen last hebt van je nieuwe wandelschoenen.
Haha ik kan mij voorstellen dat je het een beetje gehad hebt met Frankrijk en de Fransen.
Blijf vooral je diabolo mint iedere dag drinken dan weet je dat er Fransen en Fransen zijn.
ik ben alweer bijna een week aan het werk en moet wel weer even wennen aan het gewone leven.
Buon Camino
Lieve groet Conny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
