Dag 60 - Ik zie ze vliegen

Totaal gelopen: 1599 km.

Vannacht heerlijk geslapen in het kasteel. Vanmorgen om half zeven opgestaan en mijn ontbijt, aan een tafel met daaromheen twintig stoelen, opgegeten. Ik voelde me er een beetje verloren in die grote ruimte.

De weg begon met een lange afdaling, maar vervolgens was het vooral klimwerk. Je kunt merken dat je dichter bij de bergen komt. De wegen zijn niet alleen steiler, maar zijn ook langer. Dit in tegenstelling tot de Franse Ardennen, waar je ook steile wegen had, maar meestal zag je direct al de top en dat is nu niet het geval.

Het eerste stuk, met al dat klimwerk, was behoorlijk afzien en bovendien had ik mijn dag niet. De benen voelden zwaar en ik kon niet lekker in het ritme komen.
Het was vandaag een warme, broeierige dag. De zon heeft nauwelijks geschenen, maar ik had het zweet van alle kanten los. Even leek het er op dat het zou gaan regenen. Donkere wolken pakten zich samen, maar er viel geen druppel.
Waar ik wel last van had waren kleine vliegjes. Zodra ik een bos in liep dansten ze in zwermen voor mijn gezicht. Ik werd er helemaal gek van. Op het laatst heb ik mijn hoed en zonnebril opgezet om me van ze af te schermen. Deet-spray hielp niet en zodra ik stopte met wapperen waren ze meteen weer terug. Waarschijnlijk heeft dit met broeierige weer te maken, want zo erg heb ik het nog niet eerder meegemaakt.

Bij Saint Louis en 'l Isle kwam ik het bos uit. In het dorp in een zeer oud cafeetje een Diabolo gedronken. De waardin vertelde dat ze deze week ook andere pelgrims in haar zaak had gehad. Toen ik wegging liet ze haar cafė onbeheerd achter en liep een heel stuk met mij mee om mij de goede richting aan te wijzen.
Tot Mussidan over een fietspad langs de 'l Isle gelopen. Heerlijk na al díe beklimmingen.

In het dorp Saint-Front-de-Pradoux zag ik een wegwijzer naar Santiago de Compostella met nog 1120 km. te gaan. Het duurt dus niet lang meer of ik zit onder de 1000 km. Tot nu toe was het voor mij nog een niet te bevatten afstand, maar nu krijg ik het gevoel dat ik dichterbij kom.
Hoewel het nog steeds een enorme afstand is klinkt 999 km. anders dan 1999 km.

Ik was tegen twee uur in Mussidan. Een behoorlijk stadje maar geheel uitgeleefd. Oude huizen, vervallen winkels. Het zag er allemaal zeer armoedig uit.
Mijn gids gaf aan dat de pelgrimsherberg achter een pleintje zat. Ik zag inderdaad een huis met boven de deur de Jacobsschelp en een briefje aan de deur dat de herberg om vier uur open ging. Ik schrok wel. Het leek er op dat deze herbeeg al jaren niet was bewoond. Kapotte luiken, een barst in het raam en ook het geheel zeer vervallen.
Om vier uur was er nog niemand. Maar toen ik het briefje nog eens goed las kwam ik erachter dat ik niet voor het goede gebouw stond. De herberg zat net achter dat vervallen gebouwtje
Dit gebouw ziet er beter uit. Ik ben opnieuw de enige gast vanavond. Het is niet anders.