Dag 58 - Perigueux

Totaal gelopen: 1555 km.

Allereerst John dank voor je research. Ik ben dus aangevallen door een beverrat. Ik heb nog nooit van dit beest gehoord, maar weet nu dat ze agressief kunnen reageren.

Vanmorgen om zes uur vertrokken uit Sorges. De hospitalieres waren aardige mensen, alleen was de gastheer wel erg vooringenomen. Ik had hem verteld dat ik geen rustpauzes had genomen, omdat ik elke dag nog geniet van het wandelen. Dat zag hij anders. Volgens hem was dit onrust en signalen van een naderende burn-out. En ook al zei dat ik juist vrolijk en blij was hielp niet. Ik sta aan het begin van een burn-out. Ook vond hij het niet slim dat ik geen wandelstokken bij mij had. Die moest je gewoon hebben als ondersteuning bij het klimmen en dalen. Dat ik inmiddels heel wat steile hellingen en beklimmingen achter de rug had telde niet.
Ik heb het verder maar zo gelaten.

Het was vandaag minder warm dan voorspelt en ik liep het grootste deel in het bos. Het was eindelijk weer eens aangenaam lopen.
Midden in dit bos, bij het Le Croix du Rat was een camping met bungalowtenten, en aan de auto's te zien, leek het daar op een Nederlandse enclave. Vlak aan de weg waren wasbakken met spiegels en nam ik van de gelegenheid gebruik om mijn baard en snor bij te knippen, want die werd steeds dikker en niet echt prettig met dit warme weer.

Vlak voor Pėrigueux kon ik kiezen: de oude pelgrimsweg vervolgen, maar nu een drukke en gevaarlijke autoweg, of de GR 654 nemen, die door de bossen liep maar een omweg van 7 km. Omdat ik tijd en energie over had besloot ik voor de veilige weg en daar had ik geen spijt van, want na een tweetal steile hellingen te hebben opgelopen had ik geweldig mooi uitzicht over de stad.

Om een uur was ik in de stad. Ik kon pas om drie uur in de prlgrimsherberg terecht en had alle tijd om de stad te bekijken. Perigueux is ook een zeer fraaie oude stad, met kleine, nauwe winkelstraatjes en levendige pleintjes vol terrasjes.
Omdat in de herberg geen warm eten werd verstrekt heb ik in de stad een salade gegeten, vervolgens de kathedraal bezocht (want alle winkels zitten hier op zondag dicht) en toen de herberg opgezocht.
Ik slaap hier weer met Michael, met wie ik gisteren ook in Sorges was. Met hem heb ik in de stad een biertje gedronken. Daarna tref ik waarschijnlijk weer andere mensen, want Michael heeft een vast ritme van twee dagen wandelen en eem dag rust en die heeft hij morgen.
Michael woont vlakbij Dresden, aan de grens met Polen. Hij heeft een sabbatical van een jaar genomen, om zijn leven een nieuwe richting te geven. Hij werkt nu met verstandelijk gehandicapten, maar is daar klaar mee, maar weet nog niet wat hij wel wil.
Zijn verhaal klonk mij zeer bekend in de oren.