Dag 56 - Aangevallen door een wilde marmot?

Totaal gelopen: 1490 km.

Ik zou vanmorgen op tijd weggaan i.v.m. de warmte, maar Chris en Hazel Wykes waren zulke aardige mensen en hadden nog zoveel te vertellen over hun eigen ervaringen als pelgrim, dat het met alle gekheid acht uur was voor ik vertrok.
Voor pelgrims die in de buurt van Flavignac komen raad ik dit adres ten zeerste aan.

Om acht uur was het al redelijk warm en de temperatuur liep snel op. Ik had het geluk dat ik vandaag het grootste gedeelte van de dag in de bossen liep. Deze maken deel uit van een Nationaal Wildpark.
Tijdens mijn wandeling zag ik midden op het bospad een dier staan. Ik ben er nog steeds niet achter wat het was, maar hij was niet vriendelijk. Het leek op een wilde marmot, maar ik twijfel want zijn kop was kleiner en het had een lange dunne staart. Hoe dan ook, ik probeerde er langs te lopen, maar het beest maakte zich bol en sprong naar mij toe. Ik kon nog snel naar achteren en het leek mij wijs om maar wat afstand te houden. Het dier bleef nog een tijdje op het bospad, maar liep toen weg en schoot het bos in en kon ik mijn weg vervolgen.
Alleen jammer dat ik nog steeds niet kan achterhalen welk dier dit was.

Rond het middaguur was ik in Chablus en heb daar mijn dagelijkse Diabolo mint op een terras gedronken. Châblus is een klein, maar zeer toeristisch stadje. Dat komt omdat de beroemde Engelse koning Richard Lionheart hier heeft gewoond en een gedeelte van zijn kasteel nog steeds op een berg boven het stadje staat.
Een dorpsbewoner zat naast mij op het terras en heeft mij, ondanks dat ik zei geen Frans te verstaan, denk ik de hele geschiedenis van zijn dorp vertelt, want hij bleef maar naar boven wijzen naar het kasteel, terwijl ik druk knikkend ondertussen mijn Diabolo opdronk.

Inmiddels bevind ik mij in het Departement Dordogne. Het is hier weer flink klimmen en dalen en dat valt met het warme weer niet mee. Om twee uur was de warmte intens voelbaar en besloot ik een rustpauze te nemen in Firbeix. Omdat dit dorp geen banken heeft heb ik bij de kerk mijn rugzak tegen een boom aangezet en een tijd lekker languit in het gras gelegen. Ik had ook nog geluk, want ik zag achter een gebouwtje een watertap en heb mij daar heerlijk kunnen opfrissen, waterfles bijvullen en mijn halsdoek nat kunnen maken.

Ik was ook erg blij dat ik goed heb gelopen op de nieuwe schoenen. Moet dit snel afkloppen, maar onderweg geen enkele last gehad.
Het laatste gedeelte van Firbeix naar La Coquille was zwaar. Het werd steeds warmer, de rugzak zat niet lekker meer en mijn kleren waren nat van het zweet.
Ik was blij dat ik tegen vier uur het stadje in liep. Het was even zoeken naar de refuge. Ik zat twee keer bij een verkeerd huis, maar na gebeld te hebben kwam de gastheer mij ophalen.
Ik ben hier weer de enige pelgrim, maar dat vond ik niet erg want zo kreeg ik alle aandacht van de hospitalieres.