Dag 54 - Gezegend verder naar Fisterra

Totaal gelopen: 1427 km Uitgegeven: 2034 euro

Vanmorgen om half acht uit Saint-Leonard-de-Noblat vertrokken. Met Olivier, Conny, Alex en Floor. Het was drukkend warm vandaag. Hoewel er een afdaling naar Limoges op het programma stond begon het eerste gedeelte met een flinke beklimming en had ik mijn kleding kort daarna al nat van het zweet.
Onderweg merk je dat de camino naar je toe komt. In Aureil, nadat we het kerkje hadden bezocht, kwam er een man naar ons toe en deelde koeken en flesjes water uit. En in Feyrat riep een vrouw, die gras aan het maaien was, of ik water wilde hebben. Nou daar was ik zeer aan toe, want mijn waterfles begon leeg te raken. En in een voorstadje van Limoges kregen we van een cafe-eigenaar, een hanger met de santiagoschelp, toen we daar een kop koffie dronken. Het zijn leuke en spontane gebeurtenissen die mij zo blij maken.

De weg naar Limoges was niet zo spectaculair. Een lang stuk lopen langs een zeer drukke weg.
Eenmaal in Limoges volgden we een oud pelgrimspad richting de kathedraal. De route was niet moeilijk te volgen, want in de straat waren koperen schelpen gelegd die de richting naar de kathedraal aangaven.
Bij de kathedraal namen we afscheid van Alex en Floor. Zij stoppen hier en gaan nog een weekje vakantie houden in de Vogezen.
Ook Philippe en Caspar, waar ik vanmorgen al afscheid van had genomen, stoppen hier. Zij zetten de fietsen op de trein en gaan naar huis.
En zo valt de groep langzaam maar zeker uit elkaar.

Vandaag slaap ik met Olivier en Conny in het Huis van de Zusters Fransiscanen. Niet veel later arriveerde ook Laura. En van de grote groep van gisteren zijn we nu nog met z'n vieren.
Een Zuster, reeds op gevorderde leeftijd, schreef ons met heel veel ceremonie in. En omdat mijn pelgrimspaspoort inmiddels vol stempels zit, kreeg ik van haar een nieuwe, zodat ik nu tot Santiago de Compostella in de herbergen kan slapen. Daarnaast vroeg ze of wij om zes uur de pelgrimsmis in de kathedraal wilden bijwonen. Olivier maakte mij met wat lichaamstaal duidelijk dat we dit niet konden weigeren, dus heb ik maar ingestemd.

Na het gebruikelijke middagslaapje ben ik met Conny en Olivier de stad ingetrokken. Ook Limoges is een mooie, oude stad met een rijk historisch verleden. Het is ook een toeristische stad en aan de hoeveelheid mensen die al dan niet gidsend door de stad liepen, weet je dat je midden in het vakantieseizoen zit.

In Limoges heb ik eerst nieuwe wandelschoenen gekocht. De zolen van mijn schoenen waren al zodanig versleten dat het niet verantwoord was hiermee naar St.-Jean-Pied-de-Port te lopen. De Outdoor zaak had precies dezelfde schoenen in voorraad, dus die waren snel gekocht. En omdat ik een pelgrim ben kreeg ik ook nog eens korting. Ik hoop alleen dat ik geen problemen krijg met het inlopen.
Het was daarna tijd voor de mis. Dat duurde een half uurtje en werd geleid door het hoofd van de kathedraal. Aan het einde werden wij alle drie naar voren naar het altaar geroepen en gaf de priester ons de zegen voor een behouden aankomst in Santiago de Compostella. Volgens Olivier een zeer oude zegen, waarbij o.a. de hoop wordt uitgesproken dat wij geen dorst zullen lijden en geen last van de warmte zullen krijgen.
En hoewel ik er verder weinig van begreep, het was allemaal in het Frans, vond ik dit moment een bijzonder moment om mee te maken.

Na de mis hebben we Laura opgehaald en hebben we in de stad wat gegeten. We vierden laatste avond dat wij samen zijn, want morgen ga ik alleen verder, gaan Olivier en Conny terug naar huis en neemt Laura een rustdag.