Dag 52 - Klimmen naar Les Billanges

Totaal gelopen: 1382 km. Uitgegeven: 1869 euro

Lieve familie, collega's en bekenden, hartelijk dank voor de felicitaties.
Het was gisteren een bijzondere en ik denk een van de mooiste verjaardagen die ik heb gehad. Die verjaardag werd na de maaltijd afgesloten bij het kampvuur. En tot míjn grote verrassing pakte Olivier een gitaar en zong een prachtige chanson ter ere van mijn verjaardag. Ik was gewoon ontroerd en heb hem met een innige omhelzing hiervoor bedankt.
Daarna nam een andere campinggast de gitaar van hem over en zongen we met elkaar allerlei liedjes. Met alle gekheid was het half twaalf voor ik in bed lag.

Vanmorgen met Olivier en Conny rond acht uur van de camping vertrokken. Ook Alex liep met ons mee, want zijn vriendin wilde vandaag graag alleen lopen. Ook Anthoni zijn we kwijtgeraakt. Hij besloot in een Gite in Marsac te overnachten.
Ik schreef het gisteren al maar dit is een van de mooiste streken waar ik tijdens mijn tocht gelopen heb. En de bergen die ik gisteren nog in de verte zag kwamen nu steeds dichter buj. In Arrėnes was het zover. We moesten een beboste berg over op in Châtelus-le-Marcheix te komen. Over een rotsachtig bospad klommen we een aantal kilometers van 300 naar 700 meter hoogte. Tot St.-Jean-Pied-de-Port het hoogste gedeelte in Frankrijk.Op de top had ik het zweet helemaal los. Maar wat een schitteren uitzicht kreeg te zien.
Daarna een lastige afdeling naar Châtelus-le-Marcheix over losse stenen en smalle paadjes. Ik moest heel rustig lopen om een blessure aan mijn knieeën te voorkomen.

In het dorp, dat ondanks de afdeling nog op grote hoogte ligt, een terrasje opgezocht. Daar kregen we te maken met de Franse realiteit. Bijna alle winkels en horecagelegenheden zijn gesloten doordat de bevolking is weggetrokken naar de grote stad. Ook dit cafė wilde gaan sluiten, maar de weinige bewoners die er nog wonen hebben de handen ineengeslagen en van de bar een soort coöperatie gemaakt waar naar een biertje ook brood en wat levensmiddelen worden verkocht en hebben er een vrouw opgezet die voor deze coöperatie in dienst is. Het heeft nu een sociale functie en men kan er toch alles kopen. Prachtig om te zien hoe dat gaat.

Deze camino is voor mij toch al een bijzondere en emotionele reis. Het is ook niet uit te leggen wat dit met mij doet. Op het terras zat bijv. een Nederlands echtpaar, die twee dagen een etappe liepen om de 'sfeer te proeven', maar niet konden begrijpen dat wij elkaar geen van allen kennen en toch zo close met elkaar omgaan. Ze dachten dat wij hele goede vrienden waren en elkaar al jarenlang kenden. Maar dan te bedenken dat ik ze nog maar een dag of drie geleden heb ontmoet en over twee dagen weer afscheid van ze ga nemen.
Dan zal ik weer nieuwe mensen ontmoeten, ieder met zijn eigen unieke persoonlijkheid, ervaringen en verhalen.
Het is ook een les die ik op mijn camino heb geleerd. Beoordeel mensen niet op je eerste indruk. Leer de persoon kennen, neem daar de tijd voor en dan kun je later alsnog bij jezelf afvragen of je deze persoon sympathiek vindt of niet.
Ik heb inmiddels van zovelen mijn eerste indruk moeten bijstellen, dat ik dit een als een goede levensles beschouw.

We waren al op tijd in Les Billanges en slapen in het pelgrimshuis van Françoise Villegoureix. Ze noemt zichzelf artieste. Ze schildert, doet aan keramiek en heeft het hele onderkomen op een zeer creatieve manier ingericht.
Ze heeft voor ons heerlijk gekookt en daarna aan tafel in het Engels maar met een zwaar Frans accent ons het verhaal vertelt over de ontstaansgeschiedenis van Saint-Leonard-de-Noblat, de plaats waar we morgen willen overnachten. Ze deed dat met zoveel emotie en gebaren dat een goede actrice er jaloers naar zou hebben gekeken.

Mijn camino is een bijzondere reis die nog lang niet ten einde is.