Dag 11 - Langs het kanaal
Door: Aart-Jan Elsenaar
Blijf op de hoogte en volg Aart-Jan
19 Juni 2018 | België, Meerhout
Totaal gelopen: 310 km. Uitgegeven: 321 euro
Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat de avondmis werd gehouden in een kerk uit 1170. Die staat naast de abdij. Een schitterend gebouw,van buiten, maar vooral van binnen. Ik was ook uitgenodigd om de vroegmis van 6.30 uur bij te wonen, maar dat heb ik afgeslagen. Er zijn grenzen.
Dat werd meteen afgestraft, want om half acht schalmde er religieuze muziek door de gang, ten teken dat we echt ons bed uitmoesten.
Tijdens het ontbijt met pater Berens een boeiend gesprek gehad over het leven in een abdij. Iedere dag zijn er drie missen en op zon- en feestdagen zelfs vier. Drinken ze thee (koffie is voor atheïsten) en willen ze als Norbertijnen geen monniken worden genoemd, maar pater of broeder, omdat ze volop participeren in de gemeenschap van Postel.
Ik vond het heel bijzonder om hier een avond en nacht te mogen doorbrengen.
Zo moeizaam en stroef als het gisteren ging, zo vlot en soepel ging het vandaag. Dat kwam vooral doordat in België de route is gemarkeerd ( zie foto). Ik ben gek op markeringen. Het geeft mij houvast en zekerheid dat ik de goede richting oploop.
En pater Berens gaf mij ook een routekaart vanaf Rosselaere met wandelknooppunten naar mijn volgend overnachtingadres en dat was zo goed beschreven dat het gewoon niet mis kon gaan.
Het grootste gedeelte van de tocht liep langs twee grote kanalen. Vijftien kilometer recht-toe-recht-aan. En hoewel het best ging met lopen was het een lang monotoon stuk.
En wat doe je dan? Dan ga je al een beetje nadenken welke last ik straks zou willen achter laten bij de 'Crux de Ferro'. Wat ik intens graag zou willen was de ziekte van Anne en de last die zij daarvan heeft achterlaten. Maar ik weet ook dat dat niet mogelijk is en dat stemt mij zeer verdrietig. En al lopend langs dat kanaal besef ik dat er nog veel pijn en verdriet in mij zit.
Maar goed, ik heb nog ruim 90 dagen om na te denken welke last ik daar achter zou willen laten.
Karin appte mij deze week of ik het naar mijn zin had. En dat heb ik zeker. Ik merk dat het lopen gemakkelijker wordt en beleef iedere dag als een feest. Het maakt ook helemaal niet uit dat het al een paar dagen zwaar bewolkt en regenachtig is. Ik neem het zoals het is. Het is heerlijk om iedere dag buiten te zijn en alleen maar bezig met wandelen en ondertussen allemaal aardige, lieve mensen te ontmoeten.
Aardige mensen zijn ook Mannu en Linda Dox waar ik vandaag te gast ben. Na aankomst bij hun Pelgrimshoeve heb ik onder het genot van een biertje boeiende gesprekken gehad met Mamnu en heeft Linda een heerlijk drie-gangen-menu voor mij gemaakt, die ik op de veranda voor hun woning heb opgegeten.
Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat de avondmis werd gehouden in een kerk uit 1170. Die staat naast de abdij. Een schitterend gebouw,van buiten, maar vooral van binnen. Ik was ook uitgenodigd om de vroegmis van 6.30 uur bij te wonen, maar dat heb ik afgeslagen. Er zijn grenzen.
Dat werd meteen afgestraft, want om half acht schalmde er religieuze muziek door de gang, ten teken dat we echt ons bed uitmoesten.
Tijdens het ontbijt met pater Berens een boeiend gesprek gehad over het leven in een abdij. Iedere dag zijn er drie missen en op zon- en feestdagen zelfs vier. Drinken ze thee (koffie is voor atheïsten) en willen ze als Norbertijnen geen monniken worden genoemd, maar pater of broeder, omdat ze volop participeren in de gemeenschap van Postel.
Ik vond het heel bijzonder om hier een avond en nacht te mogen doorbrengen.
Zo moeizaam en stroef als het gisteren ging, zo vlot en soepel ging het vandaag. Dat kwam vooral doordat in België de route is gemarkeerd ( zie foto). Ik ben gek op markeringen. Het geeft mij houvast en zekerheid dat ik de goede richting oploop.
En pater Berens gaf mij ook een routekaart vanaf Rosselaere met wandelknooppunten naar mijn volgend overnachtingadres en dat was zo goed beschreven dat het gewoon niet mis kon gaan.
Het grootste gedeelte van de tocht liep langs twee grote kanalen. Vijftien kilometer recht-toe-recht-aan. En hoewel het best ging met lopen was het een lang monotoon stuk.
En wat doe je dan? Dan ga je al een beetje nadenken welke last ik straks zou willen achter laten bij de 'Crux de Ferro'. Wat ik intens graag zou willen was de ziekte van Anne en de last die zij daarvan heeft achterlaten. Maar ik weet ook dat dat niet mogelijk is en dat stemt mij zeer verdrietig. En al lopend langs dat kanaal besef ik dat er nog veel pijn en verdriet in mij zit.
Maar goed, ik heb nog ruim 90 dagen om na te denken welke last ik daar achter zou willen laten.
Karin appte mij deze week of ik het naar mijn zin had. En dat heb ik zeker. Ik merk dat het lopen gemakkelijker wordt en beleef iedere dag als een feest. Het maakt ook helemaal niet uit dat het al een paar dagen zwaar bewolkt en regenachtig is. Ik neem het zoals het is. Het is heerlijk om iedere dag buiten te zijn en alleen maar bezig met wandelen en ondertussen allemaal aardige, lieve mensen te ontmoeten.
Aardige mensen zijn ook Mannu en Linda Dox waar ik vandaag te gast ben. Na aankomst bij hun Pelgrimshoeve heb ik onder het genot van een biertje boeiende gesprekken gehad met Mamnu en heeft Linda een heerlijk drie-gangen-menu voor mij gemaakt, die ik op de veranda voor hun woning heb opgegeten.
-
19 Juni 2018 - 19:24
Anne:
Lieve papa,
Het doet me pijn dat je zo met mijn ziekte zit. Maar ik snap het wel hoor.
Mama en ik hebben weer een nieuwe challance bedacht namelijk touwtje springen. 5x in de week en dan 2 keer per dag. Ik ga mijn best doen me eraan te houden en dan gaat het vast wel weer een keer beter met me. En op het af en toe hoesten na gaat het ook best goed met me.
Maar vind het wel fijn dat je aan me denk.
Xxx
P.s fijn dat je vandaag zo'n goede dag hebt gehad -
19 Juni 2018 - 19:29
Aart-Jan Elsenaar:
Dat lijkt me een superleuke challenge. Zet hem op. -
20 Juni 2018 - 10:45
Hilde:
Zo, ik ben weer bij gelezen. Apart gevoel dat je nu niet zo ver bij ons vandaan ergens door dit land van de Belgen wandelt. Het zou vandaag warm worden hier in Belgë. Ben benieuwd naar je volgende verhaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
